เขาเป็นลูกผู้พี่ ส่วนเขาเป็นลูกผู้น้อง และเธอเป็นคนกลางที่จะต้องปวดหัว เมื่อรักแรกที่สร้างความเจ็บปวดให้เธอแทบเจียนตายจนต้องเหยียบลึกจมดิน ไม่ให้มันได้ผุดขึ้นมาให้เธอเจ็บอีกครั้ง ถูกขุดขึ้นจากด้วยฝีมือของเขา เธอจะทำไงล่ะ เมื่อเขามาทวงสิทธิ์ในตัวเธอทุกตารางนิ้ว ขณะที่เขาอีกคนที่เธออยากให้สิทธิ์นั้นกับเขาเท่านั้น *** “ปีนี้คุณย่าเล็กอายุเกือบจะแปดสิบแล้วนะครับ” เสียงทุ้มใสเอ่ยขึ้น หลังจากเข้ามานั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานใหญ่ของสำนักงานใหญ่ของบริษัทลูกผู้พี่ที่โด่งดังในด้านธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทที่เขาใหญ่ ที่นี่ถือว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนที่มีโอโซนติดอันดับโลกเลยก็ว่าได้ แถมมีทัศนียภาพงดงาม ผืนป่ากว้างใหญ่เป็นแหล่งต้นน้ำและแหล่งอนุรักษ์สัตว์ป่าหายากไว้อีกด้วย ด้วยความได้เปรียบในด้านภูมิประเทศ ทำให้เขาใหญ่ กลายเป็นแหล่งที่ตั้งของโรงแรมและรีสอร์ท และรีสอร์ทของญาติผู้พี่ของเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย ทำให้ได้เปรียบกว่าคู่แข่งคนอื่นๆ ที่ทำธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทเหมือนกัน ยอดรายได้ของแต่ละปีพุ่งขึ้นตลอดจน โดยเฉพาะหลังจากที่มีข่าวเรื่องแผ่นดินไหว ทำให้ที่ดินรอบๆ เขาใหญ่ราคาพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทะลุตารางวาละ 14,000 บาท โดยประมาณ มีหลายคนไปหาซื้อที่ดินเพื่อปลูกบ้านไว้พักผ่อน ไว้หนีเวลาเกิดแผ่นดินไหว โดยเฉพาะกลัวว่าเมื่อโลกมีการเปลี่ยนแปลง พื้นที่ดินแถวเขาใหญ่เป็นพื้นที่รอดพ้นจากอุทกภัยน้ำท่วมได้ ทำเอาคนกำลังเซ็นเอกสารหยุดชะงัก เงยหน้าหล่อคมเข้มขึ้นมาถามคนตรงหน้า “อืม นั่นสิ แล้วนี่ใกล้วันเกิดท่านด้วย ไม่รู้ว่าคุณลุงสิทธิ์ จะจัดงานวันเกิดให้คุณย่าเล็กหรือเปล่า” พลิศ CEO ของบริษัท วัย 38 ปี ทำปากมุ้ยๆ คิ้วหนาโค้งขมวดเข้าหากันเมื่อคิดถึงญาติผู้ใหญ่ของตระกูลที่อายุมากสุดในตระกูล อย่างคุณย่าเล็ก ที่ปีนี้ท่านอายุย่างเข้า 80 ปีแล้ว เลยคิดว่า ลูกหลานน่าจะทำอะไรให้คุณย่าเล็กได้มีความสุข เช่นทุกปี คุณลุงสิทธิ์เป็นหัวเลี้ยวหัวแรงในการจัดงานทุกปีและแจ้งลูกหลานทราบ คิดแล้วก็มีความสุข อบอุ่นเมื่อเสาหลักของตระกูลยังคงอยู่ให้ลูกหลานได้เคารพรักใคร่ ไปมาหาสู่กัน บางครอบครัวขยายครอบครัวใหญ่โต มีลูกมีหลาน บางครอบครัวมีเหลนให้คุณย่าเล็กได้ชื่นชมด้วยซ้ำไป แต่เขาสิ ที่ตอนนี้อายุ 38 ปีแล้ว แต่ยังไร้วี่แววของคนข้างกาย เมื่อหัวใจมีใครคนหนึ่งแอบซ่อนเอาไว้ และเธอทำให้เขากลัว กลัวที่จะทำให้ผู้หญิงคนอื่นเจ็บเหมือนที่เคยสร้างความเจ็บปวดให้เธอคนนั้นมาแล้ว คิดแล้วทำเอาพลิศรู้สึกเศร้าใจ ถอนใจออกมาเมื่อทำให้บิดา ญาติ และคุณย่าเล็กที่อยากเห็นหลานสะใภ้คนโตของตระกูลจากเขาต้องรอกันแล้ว คอยกันอีก และคงจะคอยต่อไป “ถอนใจทำไมครับพี่พลิศ” ไตรภพ ญาติผู้น้อง ลูกชายของลุงสิทธิ์ที่เป็นหลานชายคนที่สองของตระกูล “เปล่า แล้วนี่ คุณลุงสิทธิ์ จะจัดการหรือเปล่าล่ะ” เขารีบกลบเกลื่อน ไม่อยากคิดถึงเรื่องที่เขาทำให้กลัวและรู้สึกผิดมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา “เห็นพ่อบอกว่า จัดครับ แต่จะไปจัดที่รีสอร์ทพี่ที่เขาใหญ่น่ะ ได้หรือเปล่า” ไตรภพตอบตามที่บิดาไว้วานให้คุยกับเจ้าของสถานที่ “อ้าวเหรอ แล้วก็ไม่บอก แล้วนี่คุณลุงสิทธิ์จะจัดวันไหนล่ะ จะได้กันที่พัก ห้องหับให้เรียบร้อย” เจ้าของสถานที่ดีใจที่บิดาของไตรภพเลือกใช้รีสอร์ท ของเขาเป็นสถานที่เลี้ยงงานวันเกิดให้คุณย่าเล็ก อย่างน้อยได้ช่วยเหลือด้านสถานที่ก็ยังดี “วันอาทิตย์ ต้นเดือนหน้าครับ” ไตรภพบอก มองเจ้าของสถานที่หยิบปฏิทินมาดู “ได้ทัน ไม่ใช่ไฮซีซั่น แขกไม่เยอะ แล้วจะเอากี่หลังล่ะ มีใครไปบ้าง จะได้กันห้องพักกับรีสอร์ทไว้ให้” “เห็นพ่อบอกว่า สัก 3 หลังครับ สำหรับคุณย่าเล็ก คุณพ่อคุณแม่ อาก้อย ส่วนคนอื่นๆ พ่อบอกว่าให้นอนห้องที่โรงแรมแทนจะได้สะดวก สัก 10 ห้อง ได้ไหมพี่ แล้วของห้องพักวิวสวยๆ ไว้ให้ผมสักห้องนะพี่” “ได้สิ ไม่มีปัญหา แล้วเรื่องการจัดงานล่ะ ใครจะเป็นคนดูแล หรือนายจะช่วยคุณลุงสิทธิ์จัดการ” “โอ้ Noๆๆๆ ไม่ใช่ผมเลยครับพี่” ไตรภพรีบยกมือปฏิเสธทันที เมื่อเขาไม่มีความคิดในการช่วยจัดการงานเลย เพราะบิดาสั่งให้มาบอกพี่ชายคนนี้ให้จัดการทุกอย่าง ส่วนค่าใช้จ่ายบิดาของเขาจะออกเอง “อ้าวทำไมล่ะ” “ก็พ่อน่ะสิ ไม่เชื่อมือผม แถมยังบอกว่า จะให้พี่จัดทั้งหมด แล้วให้ผมคอยช่วยเท่านั้น ส่วนเรื่องเงินให้ไปเก็บที่พ่อหมดเลย” ไตรภาพตอบเสียงอ่อยๆ เมื่อเขาอยากจะแสดงฝีมือในการจัดงานครั้งนี้ และอยากทำเซอร์ไพร้สคุณย่าเล็กและญาติ ที่สำคัญเขากะจะสร้างความประหลาดใจให้ทุกคนในตระกูลที่ไม่เชื่อว่าเขาจะหาผู้หญิงดีๆ มาเป็นภรรยาได้ “เรื่องนั้นพี่ไม่ซีเรียส แต่พี่ห่วงเรื่องงานมากกว่า แล้วนายคิดว่าจะทำธีมงานแบบไหนล่ะ” พลิศหันมาถาม เมื่อเขาไม่รู้รายละเอียดแบบนี้เหมือนกัน คงจะต้องเรียกลูกน้องที่มีหน้าที่จัดงานแบบนี้มาปรึกษา ยิ่งเป็นงานของคุณย่าเล็กด้วย ยิ่งต้องระมัดระวังและทำให้ท่านประทับใจที่สุด “ผมว่าจัดแบบเป็นสวนดอกไม้ดีไหมครับ” “สวนดอกไม้เหรอ” “ครับ คุณย่าเล็กชอบเลี้ยงกล้วยไม้ ผมว่าจะจัดงานเป็นแบบสวนกล้วยไม้” สิ่งที่ไตรภพบอกก็จริง เมื่อเขาจำความได้ ก็เห็นคุณย่าเล็กอยู่โรงเรือนปลูกกล้วยไม้เป็นงานอดิเรกจนถึงทุกวันนี้ “แล้วนายจะหากล้วยไม้ที่ไหนมาเยอะแยะล่ะ เขาใหญ่มีสวนกล้วยไม้เสียที่ไหน” CEO หนุ่มค้าน “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้จักเจ้าของสวนกล้วยไม้ที่ราชบุรี” “งั้นก็ดี จะได้สบายใจ นายจัดการเรื่องติดต่อหากล้วยไม้เลยนะ ส่วนจะใช้เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จะให้ PR มาช่วยคุยประเมินเรื่องจำนวนต้นไม้ให้ ส่วนเรื่องห้องพัก เรื่องอาหารพี่จะให้ผู้จัดการมาช่วยจัดการให้” “ได้ค่ะพี่ ขอบคุณมาก แบบนี้ผมค่อยจะสบายใจหน่อย จะได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง” “อะไร งานของนายสบายจะตายไป มีลูกน้อง มีชิ้ปปิ้งเก่งๆ จัดการ มีเวลาส่วนตัวตั้งเยอะแยะ” “ไม่เลยพี่ น้อยไปสิ นี่ผมต้องหาเวลาว่างทำคะแนนนะครับ เพื่อจะพาเธอมาเปิดตัวในงานวันเกิดของคุณย่าเล็ก” ไตรภพตัดสินใจบอก เมื่อเขาวางแผนจะหาหญิงคนรักที่ตอนนี้ยังไม่ให้คำตอบว่าจะมาเปิดเผยตัวว่าเป็นแฟนของเขากับครอบครัวของเขาเลย “อะไร นี่ฉันพลาดอะไรไปหรือเปล่า”