“อุ้มเจนนี่ไปที่ห้องหน่อยสิคะ เจนนี่เหนื่อย เดินไม่ไหวแล้ว” เธออ้อนแล้วซบหน้ากับอกกว้างของเขา “แค่นี้คุณก็จะพอใจแล้วใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มถาม “ก็ต้องดูก่อนค่ะว่าคุณเต็มใจทำให้เจนนี่หรือเปล่า” เธอบอกเสียงอู้อี้เหมือนคนกำลังจะหลับ ทำให้ฤทธีต้องรีบอุ้มเธอขึ้น แล้วตรงไปยังห้องนอน บอดี้การ์ดรูปหล่ออุ้มร่างของนายจ้างไปที่เตียงกว้างก่อนวางเธออย่างแผ่วเบา แผ่นหลังบอบบางแตะเบาะแล้วแต่มือเรียวของเธอยังโอบรอบคอของเขา แม้ฤทธีจะแตะมือเป็นเชิงให้เธอปล่อย แต่ก็ดูเหมือนว่านางเอกสาวจะไม่นำพา และนอกจากจะไม่ปล่อยแล้วเธอยังโน้มคอเขาให้เข้ามาใกล้อีกด้วย ชายหนุ่มระวังตัวอยู่แล้วจึงวางมือค้ำที่นอนได้ทันก่อนที่ร่างสูงของเขาจะล้มทับเธอ “คุณเจนนี่ครับ” ฤทธีเรียกนางเอกสาวอีกครั้ง “ทำให้เจนนี่พอใจก่อนสิคะ รู้มั้ยว่าวันนี้เจนนี่เสียหน้ามากที่คุณออกไปกับยายน้ำหวาน และคุณต้องถูกลงโทษอย่างหนักค่ะ” ท้ายเสียงเธอยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของเขาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและยั่วยวนอยู่ในที “ผมทำให้คุณพอใจแล้ว” “ยังค่ะ แค่อุ้มมาส่งยังไม่พอหรอกค่ะ คุณต้องทำให้เจนนี่พอใจมากกว่านี้ก่อน” “อะไรล่ะครับ” ฤทธีรู้สึกโง่ขึ้นมาทันทีเมื่อคำถามนั้นหลุดปากออกไป ขณะที่เจนสุดายิ้มมุมปาก แขนเรียวโอบกระชับเขาแน่นกว่าเดิมพร้อมทั้งดึงเขาให้ลงมานอนเคียงข้าง กลิ่นกายสาวหอมๆ ทำให้สมองของบอดี้การ์ดหนุ่มสั่งการช้าลง เขาอยากขืนตัวเองแต่ก็เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นฉุดรั้งเขาไว้จนสุดที่จะต้านทานได้ และคงต้องปล่อยให้ความปรารถนาด้านมืดเป็นตัวนำพาและทำตามที่หัวใจส่วนลึกร่ำร้อง ติดตามเรื่องอื่นๆ ได้ที่เฟสบุ๊ก : จันทร์ทอแสง