'ดาวหาง' ถูกจับมายังอาณาจักรแวมไพร์ เพราะถูกต้องสงสัยว่าเป็นมนุษย์เพียงหนึ่งเดียวที่มีเลือดเป็นพิษกับแวมไพร์ ได้เจอกับ 'เพลิงกูณฑ์' บุตรลำดับที่สี่แห่งไอราเวธาส ผู้นำแห่งอาณาจักร บุรุษหนุ่มรูปงาม แต่จิตใจโหดเหี้ยม ไร้ความปรานี พยายามกำจัดดาวหางเพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อแวมไพร์ ทว่า เขากลับต้องพ่ายแพ้แก่ความดีงามของมนุษย์หนุ่มร่างเล็ก จากความเย็นชา โหดร้าย กลายเป็นหลงใหลและหลงรัก “น้ำตาช่วยอะไรมึงไม่ได้...” ไม่รู้เขาเกลียดดาวหางมาแต่ชาติปางไหน ถึงได้ร้ายกับดาวหางถึงเพียงนี้ หรือปกติเพลิงกูณฑ์เป็นคนใจร้ายแบบนี้อยู่แล้ว “เพราะยังไง...มึงต้องตายด้วยน้ำมือกูอยู่ดี” “จะคบใคร สนิทกับใคร ไม่ว่า...แค่อย่าเกินคำว่าเพื่อน...” “ปกติ...ผมก็ไม่ได้สนใจใครเกินคำว่าเพื่อนอยู่แล้ว ผมเลยไม่เข้าใจว่าคุณจะห้ามผมทำไม” “จะให้พูดให้ได้ใช่มั้ยว่าทำไม” “ผมแค่...อยากรู้...ผมพยายามคิดแล้วคิดอีก ก็คิดได้แค่เหตุผลเดียวคือ...คุณ...เอ่อ...” “อะไร” “เอ่อ...คิดว่า คุณ...หึง...” “...” ******** โปรดติดตามตอนต่อไปในเล่ม 2