"หมินเออร์เจ้าอย่ามองข้าเช่นนั้น ของหวานไม่กินแล้วหรือ" หยางเอ้อหลางกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นสายตาของภรรยามองเขาตั้งแต่ใบหน้าจวบจนไปถึงลูกกระเดือก นางใช้มือจับตรงลูกกระเดือกของเขาเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น "ข้าใช้สายตาอย่างไรเล่า" เขาหัวเราะเสียงแหบแห้งพร้อมกับเอ่ยเบาๆ "สายตาที่ราวกับต้องการกินข้าทั้งตัวหรือเจ้าเห็นข้าเป็นของหวานไปแล้ว" "ท่านพี่คิดถูกแล้ว เจ้าหนุ่มรูปงามผู้นี้เป็นของข้าเถิดคนดี" นางใช้วาจาดั่งคุณชายเสเพลที่กำลังต้อนหญิงสาวให้ระทวย หยางเอ้อหลางยอมแล้วเขากางแขนออกปล่อยให้นางกระทำตามใจอย่างเต็มที่ "ค่อยๆ กินไม่ต้องรีบร้อน" เสียงแหบพร่าของเขาเอ่ยขึ้น องค์หญิงสิบสามไม่ชำนาญในการถอดอาภรณ์บุรุษ มีดสั้นที่สามีพกอยู่ข้างเอวเป็นประจำจึงถูกนางดึงออกมาก่อนจะใช้มันกรีดอาภรณ์ของเขาออกจนไม่เหลือชิ้นดี หยางเอ้อหลางมองอาภรณ์ที่ปลิวกระจุยของตนเองแล้วส่ายหน้า คราหน้าเขาต้องตัดชุดนี้ให้มากหน่อยเสียแล้ว                                                เรื่องย่อ ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมิน กับความลับที่นางต้องกลายร่างเป็นปีศาจในทุกวันพระจันทร์เต็มดวง เพราะเป็นเช่นนี้นางจำต้องปกปิดเบื้องหลังนี้เอาไว้ไม่ให้ผู้ใดรู้ด้วยกลัวว่าจะถูกจับขังและถูกให้ร้ายว่าเป็นปีศาจ วันหนึ่งเกิดเรื่องผิดพลาดจำใจต้องแต่งงานกับหยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้หล่อเหลาอีกทั้งยังเป็นที่หมายปองของสตรีแห่งต้าชิงรวมทั้งยังเป็นบุรุษในใจขององค์หญิงใหญ่พี่สาวของนางด้วย เมื่อนางมีความลับที่ต้องปกปิดอีกทั้งพี่สาวคนนี้ยังมีบุญคุณช่วยชีวิต เพื่อพี่สาวอีกทั้งกลัวว่าเขาจะรู้ความลับของตนเององค์หญิงสิบสามจึงต้องรีบหาทางหย่ากับคนผู้นี้ให้เร็วที่สุด ปัญหาร้ายแรงก็คือว่า นางเป็นประเภทหลงใหลสิ่งสวยงามเป็นที่สุด ส่วนแม่ทัพหยางเอ้อหลางผู้นี้กลับมีรูปร่างน่าตาชวนให้เพ้อฝัน แม้จะเสียดายบุรุษผู้งดงามหล่อเหลาอีกทั้งยังดียิ่ง นางจำต้องตัดใจหย่ากับเขาก่อนจะถูกจับได้ ชีวิตขององค์หญิงเช่นนางเหตุใดจึงระทมทุกข์เพียงนี้ หยางเอ้อหลางทายาทเพียงคนเดียวของสกุลหยาง ตกหลุมรักแม่นางผู้หนึ่งตั้งแต่แรกพบ เขาเฝ้าติดตามหานางมานานแต่กลับไม่พบ จวบจนวันหนึ่งสวรรค์ช่างเห็นใจเมื่อจู่ๆ นางผู้นั้นกลับสลบอยู่ในอ้อมแขนเขา อีกทั้งนางยังเป็นองค์หญิงสิบสามแห่งแคว้นต้าชิง เมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ช่างโชคดีนัก เขาได้โอกาสแต่งงานเข้าจวน แต่ปัญหาก็คือว่า องค์หญิงสิบสามผู้นี้ทั้งดื้อรั้นและเอาแต่ใจอีกทั้งปณิธานของนางเพียงอย่างเดียวคือหย่าขาดจากเขานี่สิ แต่คนเช่นเขาเมื่อมีนางเคียงข้างแล้วเขาย่อมไม่มีวันปล่อยนางไป "องค์หญิงสิบสาม ข้่าเป็นของท่านแล้ว ย่อมไม่เปลี่ยนใจไปชอบผู้อื่นได้"