บางท่านคงสงสัยว่า ผมเอาเรื่องผีจากไหนมาเขียนตั้งหลายเรื่อง ผมเองก็ต้องออกมายอมรับว่า ไม่ได้นั่งเทียนเขียน หรือนึกมโนเอาเอง เรื่องผี ๆ สาง ๆ เกิดขึ้นกับผมเองช่วงบวชเกือบ 10 ปี อยู่ที่วัดป่าเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งแน่ละ การบวชเรียนนั้นให้อะไรหลาย ๆ สิ่ง ในชีวิตผมมากพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นพิธีกรรมทางศาสนา และหลักความเชื่อท้องถิ่นต่าง ๆ ย่อมหนีไม่พ้นพระ โดยเฉพาะในพื้นที่ภาคอีสานของไทย คนนับถือศาสนาพุทธ เกือบ 97% จะมีศาสนาอื่นผสมอยู่บ้าง เช่น คริสต์ อิสลาม บางพื้นที่ แต่เป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น หากเทียบกับพื้นที่ภาคอีสาน และหากเจาะลงไปให้แคบกว่านั้นอีก ในอำเภอ ในตำบล และหมู่บ้านเล็ก ๆ ของผมนั้น นับถือผีผสมกับพุทธ และพราหมณ์กัน แน่ละเจ้าพิธีกรรม ไม่ว่าจะเกิด, แต่งงาน, ขึ้นบ้านใหม่, ป่วย, หรือตาย ฯลฯ พระย่อมเข้าไปทำพิธีกรรม หรือเรียกว่าเจ้าพิธีนั้นแหละ ที่ทำพาชาวบ้านกระทำสิ่งเหล่านี้ บางที่กล่าวกันว่าเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ เห็นทีจะไม่ผิดนัก และผมเองก็มีโอกาสได้อาศัยติดสอยห้อยตามไปด้วย ประการนี้ จึงได้นำผูกโยง เก็บเกี่ยว สิ่งเหล่านี้ มาเขียนถึง ประการต่อมา เกิดจากการอ่านหนังสือหลากหลายเล่ม หยิบยกหลาย ๆ ชิ้นมาผสมผสานกัน รวมไปถึงการดูหนังดูละครเกี่ยวกับผี ๆ สาง ๆ แม้โดยส่วนตัวจะไม่เชื่อเรื่องผี ๆ สาง ๆ ด้วยความเป็นคนรุ่นใหม่แต่ก็ชอบที่จะดูจะอ่าน และอยากเขียนอะไรแบบนี้ เพราะสนุกดี ประการต่อมาอีกนิด เกิดจากคำบอกเล่าจากผู้คนที่เคยเจอผี จริงเท็จประการใดไม่อาจทราบ แต่ผมเองคิดว่าผีไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจิตใต้สำนึกที่เราสร้างขึ้นมาเอง แต่วิญญาณนั้น ผมเชื่อว่ามีจริง ผีกับวิญญาณนั้นต่างกันหลายประการ หากกล่าวกันไปในทำนองวิชาการสักหน่อย จะยกพระอภิธรรมปิฎกมาเล่าถึงดวงจิต เจตสิก รูป นิพพาน ให้ฟัง แต่กระนั้นงานชิ้นนี้ก็หาใช่วิชาการอะไร เป็นเพียงเรื่องอ่านเล่นเท่านั้น แม้จะมีเรื่องราวที่น่าเหลือเชื่อเพียงใด คนเย็นชาเช่นผมนั้นก็แสร้งเป็นเชื่อว่าคนที่คุณเล่ามานั่นคือเรื่องจริง ลุงสัปเหร่อคนหนึ่ง แกเป็นนักเล่าเรื่องที่ดีมาก เวลาเณรฤดูร้อนไปบวชที่วัดแกชอบเล่าเรื่องผี เณรนั่งฟังได้ทั้งวันทีเดียว แม้พระหนุ่มเช่นผมยังติดงอมแงมเหมือน ๆ กัน แต่แกเสียชีวิตไปแล้ว น่าเสียดายยิ่ง ... ผมเอาเรื่องราวจากลุงสัปเหร่อ และจากอีกหลาย ๆ คน เหล่านี้มาผูกเรื่องขึ้น และประการสุดท้าย คือ จินตนาการ ... สิ่งเหล่านี้เกิดจากอารมณ์ความรู้สึกและความคิดประกอบขึ้นสู่การดำเนินไปของเรื่องราวที่กล่าวถึง งานเขียนชิ้นใดโดยเฉพาะเรื่องอ่านเล่น หากขาดเสียสิ่งนี้ คงจืดปานน้ำล้างบาตร สรุปง่าย ๆ กระชับๆ คือ 1. เกิดจากประสบการณ์จริง (ช่วงบวชและสึก) 2. เกิดจากการอ่านหนังสือและดูหนัง 3. เกิดจากคำบอกเล่าของผู้คนและการสนทนากัน และ 4.จินตนาการที่จิตปรุงแต่ง ผีแฟนเก่านี้จึงเป็นเสมือนบันทึกความทรงจำช่วงบวช และประสบการณ์จริงบางช่วงตอน รวมไปถึงจินตนาการเติมแต่งบ้างเล็กน้อย หวังเป็นอย่างยิ่งว่างานเล็ก ๆ นี้จะสร้างความบันเทิงบ้างตามสมควร ลองลิ้มรสกันดูครับ ว่าสยองหรือไม่เพียงใด ผมคงกล่าวคำเดิม ๆ ที่เคยกล่าว คือ... “เพลินเพลินเจริญใจทุกตัวอักษร” และกราบขอบพระคุณท่านผู้อ่านเป็นที่สุด และปลื้มใจเสมอเมื่อมีคนอ่าน ครับ