ประตูห้องชั้นในปิดสนิท แสงสว่างด้านนอกแม้จะเจิดจ้าอยู่บ้างทว่าก็ไม่อาจทำลายความตั้งใจของหานไป่จิ้งไปได้ หลังผ่อนร่างกายบอบบางดุจกิ่งหลิวของเจียงซูหลันลงบนเตียงเรียบร้อย ดวงตาดำเข้มคล้ายจะอ้อยอิ่งอยู่กับริมฝีปากสีหวานของนางอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งอดใจไม่ไหวจึงค่อยๆ โน้มใบหน้าคมคายลง ลมหายใจอุ่นๆ ของนายท่านสกุลหานเพิ่งจะรินรดโดนข้างแก้ม เจ้าของใบหน้างามกลับเบือนหนีเสียแล้ว เมื่อริมฝีปากแตะต้องได้เพียงแก้มเนียนใส ลมหายใจของหานไป่จิ้งถึงกับหนักอึ้งยิ่งกว่าเดิม แน่นอนว่านอกเหนือจากความปรารถนาแล้วย่อมเป็นความโกรธเคือง ดวงตาล้ำลึกดุจบ่อน้ำไร้ก้นคู่นั้นแดงก่ำราวกับกำลังหลั่งโลหิตออกมา มือที่ทาบทับอยู่ข้างกายนางนั้นกำแน่นยิ่ง “เจ้าไม่ยินยอมเป็นของข้าอย่างนั้นหรือ!” แม้เสียงคาดคั้นจะแผ่วเบานักแต่กลับเย็นชาเสียจนคนฟังเหน็บหนาว ************** บุตรสาวห้าคนของใต้เท้าเจ้ากรมพิธีการเจียงโหย่งเล่อล้วนขึ้นเกี้ยวแต่งออกไป ในเมื่อเจียงซูหลันเป็นบุตรธิดาคนที่สิบห้าของใต้เท้าเจ้ากรมพิธีการย่อมต้องอยู่ในขบวนเจ้าสาวขบวนหนึ่งเช่นกัน พี่สาวน้องสาวที่แต่งออกไปพร้อมกันในครั้งนี้มีทั้งหมดห้าคน ไม่รู้ว่าแต่ละคนนั้นต้องพบเจอกับสามีเช่นไร แต่สำหรับนางต่อให้ต้องใช้ชีวิตกับบุรุษที่แต่งด้วยนานแค่ไหน นางก็ไม่มีวันมอบใจให้เขา เจียงซูหลันตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ชีวิตนับจากนี้ล้วนไร้รักไร้ใจ แม้ร่างกายจะถูกผู้เป็นสามีครอบครองก็ตาม (จบในเล่ม) ฝากผลงานของกู่เล่ยด้วยนะคะ ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนค่ะ