จ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาเหยียดหยาม ใบหน้าสงบนิ่งจนเดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “ตายยากเหมือนกันนิ ... อย่าฝันว่าฉันจะขอโทษ เพราะเธอไม่ระวังเอง!” หญิงสาวสะบัดหน้าพรืด จ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาแข็งกร้าว “ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ เผลอๆคุณอาจจะตายก่อนก็ได้นะ อกแตกตายเพราะไม่ยอมละทิ้งอดีตไง ... แล้วไม่ต้องมาขอโทษ ฉัน -ไม่ -รับ!” เธอจะไม่ทนกับวาจาด่าทอจากปากร้ายๆนั้นอีกต่อไป บุญคุณต้องทดแทน ปกป้องตัวเองก็ต้องทำ เขามีส่วนทำให้เธอเจ็บปางตาย แต่ไม่เคยโผล่หน้าไปเยี่ยมเลยสักครั้งเดียว ใจร้ายสุดๆ “เมื่อคุณให้อภัย คุณจะรู้สึกดีขึ้น เมื่อคุณปล่อยวาง คุณจะมีความสุขมากขึ้น แต่คนอย่างคุณคงไม่มีสมองพอที่จะคิดเรื่องพวกนี้ได้ และฉันจะไม่ยอมถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียวเด็ดขาด” ประหลาดใจกับถ้อยคำตอบโต้อันรุนแรง และ ท่าทีที่เปลี่ยนไปไม่น้อย ชายหนุ่มก้าวพรวดเข้ามายืนประจันหน้า ด้วยความสูงที่แตกต่างกันมาก ทำให้เขาต้องก้มลงมองหน้าเธอ ใช้มือหนาเชยปลายคางมนขึ้นมามองสบตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” คนตัวเล็กพยายามสะบัดหน้าหนี เขายิ่งบีบปลายคางของเธอแน่นขึ้น และ แน่นขึ้น ตัวเล็กบอบบางนิดเดียว จะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับเขา!