ป. อินทรปาลิต นั้นเคยเขียนสามเกลอให้อยู่ในเหตุการณ์นิวัตพระนครของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชสองครั้ง คือ ครั้งปี พ.ศ. 2493 และปี พ.ศ. 2494 (ซึ่งเป็นการนิวัติโดยถาวร) โดย ป.อินทรปาลิต ได้เลือกให้ลุงเชยเป็นตัวละครเอกในการเดินเรื่องทั้งสองครั้ง ซึ่งการนำเสนอตัวละครอย่างลุงเชยนั้นเปรียบเสมือนมุมมองของคนชนบทที่มีต่อพระเจ้าอยู่หัว และในครั้งปี พ.ศ. 2494 ที่ประเทศมีความขัดแย้งในการปกครอง จึงมีผู้คนมากมายรอการนิวัตของพระเจ้าอยู่หัว เพื่อให้พระองค์ทรงคลี่คลายปัญหา และประชาชนจะได้มั่นใจว่าพระองค์จะต้องไม่จากประชาชนไปไหนอีก การบอกเล่าผ่านตัวละครผู้ใหญ่อย่างลุงเชย, เจ้าคุณปัจจนึกฯ หรือเจ้าสัวกิมไซ เป็นการแสดงให้เห็นว่าประชาชนคาดหวังกับพระองค์เพียงใด ซึ่งแม้ในเวลานั้นพระองค์จะยังไม่มีพระราชกรณียกิจใด ๆ เลยก็ตาม เมื่อถึงวันนี้สำหรับคนรุ่นเก่าก็คงจะได้เห็นแล้วว่าพระองค์ไม่ได้ทำให้ประชาชนผิดหวังเลยตลอดระยะเวลาการครองราชย์ ในขณะที่คนรุ่นใหม่หากจะมองย้อนกลับไปถึงพระองค์อย่างสามัญชนที่ต้องแบกรับความคาดหวังไว้จากประชาชนอย่างมหาศาลนับแต่วินาทีแรกที่เริ่มต้นในการทำงานนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย แต่พระองค์ก็สามารถกระทำได้ และพล นิกร กิมหงวน ในตอนวันรับเสด็จนี้คงเป็นเรื่องราวส่วนหนึ่งที่บอกผ่านตัวอักษรว่าคนไทยเราต้องการพระองค์เพียงใดในเวลานั้น