จำเลยรักซาตาน โดย...บัวริน อารัมภบท เขาก็แค่ต้องการหาประโยชน์จากเรือนร่างของหล่อนเพื่อสนองตัณหาทางอารมณ์หนุ่มเท่านั้น พิลดาจะหวังอะไรได้เล่า หญิงสาวพยายามระงับความเจ็บปวดในหัวใจเอาไว้ ประสบการณ์สอนให้หล่อนข่มความเจ็บปวดเอาไว้ หล่อนต้องไม่รู้สึกอะไร ผู้หญิงไร้ค่าอย่างหล่อนไม่มีสิทธิ์รู้สึกอะไรทั้งนั้น ความเจ็บปวดท่วมท้นออกมา พิลดาหลับตา เชิดคางใส่เขา “งั้นก็เชิญทำให้เสร็จๆเร็วๆซิค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณแม่คุณรับรู้เรื่องชู้สาวคาวโลกีย์แบบนี้ ท่านคงไม่ชอบใจแน่ถ้ารู้ว่าคุณมามั่วกับคนรับใช้ของท่าน”พิลดาตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อน เขาคำรามชิดหูสวย“ปากเก่งนักนะยายโสเภณีตัวแสบ” เอกอนลแลเห็นอาการสั่นระริกที่คางมนสวยของหญิงสาว ก่อนที่มันจะเชิดขึ้นอย่างกล้าหาญ พิลดาลืมตากลมโตขึ้นมองเขา ขณะที่หล่อนพูดด้วยเสียงนุ่มนวล ทว่าเน้นด้วยความเข้มแข็งออกมาว่า “หรือจะให้ฉันร้องเรียกแม่คุณ ฉันจะดูซิว่าท่านจะปลื้มแค่ไหนถ้ารู้ว่าคุณมามั่วกับคนรับใช้ที่เคยเป็นโสเภณีมาก่อนอย่างฉัน” เอกอนลสบถออกมาเบาๆ มองหล่อนอย่างโกรธกริ้ว “อย่ายั่วโมโหผม” “เปล่าเลยค่ะ ฉันไม่ได้ยั่วโมโหคุณ ฉันพูดตามความเป็นจริงต่างหาก อย่าบอกนะคะว่าคุณไม่ทราบว่าคุณแม่คุณไม่อยากให้คุณมายุ่งกับฉัน ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันฟ้องท่านล่ะก็ กรุณาออกไปจากห้องนี้เถอะค่ะ” เอกอนลไม่คิดว่าหญิงสาวจะแสบมากขนาดนี้ เขามองหล่อนด้วยดวงตาวาวโรจน์ “อย่าเอาแม่มาขู่ผมยะ” “หรือจะให้ฉันร้อง”พิลดาเชิดหน้าใส่เขา “ฉันว่าคุณออกไปเถอะคะ เมื่อคืนคุณแม่คุณไม่สบาย ถ้าคุณไม่อยากให้ท่านเป็นอะไรไปมากกว่า ฉันคิดว่าคุณอย่าเสี่ยงดีกว่า แค่นี้แม่คุณก็คิดมากเรื่องคุณมากพอแล้ว” เขามองหล่อนนิ่งนาน เห็นได้ชัดว่าคำพูดของหล่อนทำให้อารมณ์เขาบูดบึ้งอยู่ยิ่งบูดหนักมากขึ้น พิลดาคิดอย่างหัวใจหม่นวูบ หล่อนไม่อยากให้เขามายุ่งกับหล่อน ไม่ใช่เพราะหล่อนรังเกียจเขา แต่เป็นเพราะพวกรังเกียจหล่อนต่างหาก รักด้วยใจ บัวริน