รัศมีดาราถูกน้ำเงินบีบบังคับให้แต่งงานกับเขาเพราะแค้นที่พี่ชายของหล่อนแย่งคู่หมั้นของเขาไป... พันธะวิวาห์ขาดสะบั้นทั้งที่หล่อนเป็นเจ้าสาวของเขาได้ไม่กี่คืนเพราะเจ้าสาวตัวจริงของเขาย้อนกลับมา แม้ว่าจะแยกกันแต่ว่าพันธะทางการแต่งงานก็ยังคงอยู่เพื่อรักษาหน้าตาและสถานะทางสังคม แต่เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมที่จะต้องปลดพันธะจอมปลอมที่เขาและหล่อนต่างไม่แยแส... มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะที่เคยเมินเฉยกับหล่อนกลับเข้ามาวุ่นวายในชีวิตอย่างน่าฉงน... ......................................... “ถ้าเพียงแต่คุณไม่บ้าอำนาจอยากเอาชนะพวกฉัน คงไม่เกิดเรื่องขึ้นหรอก คุณล้มงานแต่งไปแต่แรกก็ไม่ต้องมาวุ่นวายขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ที่คุณจะต้องแก้ปัญหา... ไหนจะเรื่องนักข่าวติดตามเรื่องแต่งงานให้ต้องไปตามแถลงข่าวอีก เห็นไหมคะว่าการเอาแต่ใจอยากเอาชนะของคุณมันทำให้เกิดเรื่องมากมายแค่ไหน” คำบริภาษของหล่อนทำให้น้ำเงินหน้าตึงขึ้นมาทันควัน... “ความผิดผมคนเดียวหรือไงกัน” มือหนาตบโต๊ะปัง ดวงตาวาวโรจน์ของเทพบุตรดำแทบแผดเผาหล่อนเมื่อหล่อนพูดถึงเรื่องเมื่อวานนี้ ราวกับว่าหล่อนทำถูกต้องที่พาเจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานหนี... “ถ้าคุณไม่ทำให้เจ้าสาวผมหนีไปคุณก็ไม่ต้องมารับผิดชอบแบบนี้... คุณโดนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันคราวหลังจะได้ไม่ต้องมาแส่หาเรื่องด้วยการวุ่นวายเรื่องผมกับพลอยอีก... ผมจะไม่ขอโทษไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้นหรอกนะ เพราะสิ่งที่คุณได้รับตอนนี้ มันยังไม่สาสมกับโทษที่คุณควรได้รับเลยด้วยซ้ำไป...” “คุณไม่สำนึกผิดสักนิดหรือไงว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นอย่างนี้” “คนที่ควรจะสำนึกผิดและชดใช้ทุกอย่างน่าจะเป็นคุณมากกว่านะ... แล้วก็อย่าคิดว่าผมจะปล่อยให้คุณกลับบ้านไป” เขาหันไปมองกระเป๋าที่หล่อนเก็บของเข้าไว้ คงเตรียมหนีกลับบ้าน... “ถ้าไอ้พี่ชายตัวดีของคุณไม่ได้เอาพลอยมาคืน คุณก็ไม่มีสิทธิ์ออกจากบ้านนี้ไป...” “แต่ฉันไม่ใช่ตัวสำรองของใครนะ... ฉันช่วยให้พี่พลอยหนีก็จริง แต่มันไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องมาอยู่ที่นี่แทนพี่พลอย...” “ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น!”