"บานประตูแบบเลื่อน ถูกเลื่อนปราดเดียว ตลอดบาน จิตติผวา คว้าผ้านวมมาแทบไม่ทัน ขณะร่างที่กอดก่ายเขา ผวาลุกนั่ง เอามือกอดอก ตาเหลือกลาน อย่างตกใจสุดขีด “เทพ!” “นึกแล้ว ว่าพักนี้ ระริกระรี้แปลกๆ หิ้วเด็กใหม่นี่เอง.. เฮ้ย! ลุกโว้ย ใส่เสื้อผ้าซะ แล้วมาเจรจากันหน่อย มึงเห็นผู้หญิงแก่มีเงิน เลยยอมมานอนกกแลกเงินเรอะ?” “เทพ เบาหน่อย อายเขา!” “อย่างคุณ รู้จักอายเรอะ! เผลอเป็นไม่ได้ นี่ถ้าไม่ได้คุณสร้อยกระซิบ ผมก็ยังงมโข่ง นึกว่าเมียเลิกนิสัยหิ้วเด็กแล้วนะ” จิตติลนลานควานหาเสื้อผ้า แล้วก็ปราดเข้าไปขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ กระจกเงาที่ติดบนผนังไม้ตอกหยาบๆ เลียนแบบธรรมชาติ กำลังสะท้อนภาพชายหนุ่ม ที่เคยหน้าตาดี หยิ่งยะโสในรูปโฉมตัวเอง มาขณะนี้ หน้านั้น ขาวซีด แววตาตื่นตะหนก จากเสียงห้าวเกรี้ยวกราดในห้อง"