"คุณนี่มันปากคอเราะร้ายใช่ย่อย มิน่าล่ะพี่ใจเขาถึงหนีงานแต่งงานไป เพราะถ้าขืนเขาแต่งกับคุณ เขาคงเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น ซึ่งไม่ต่างจากฉันตอนนี้เลย" พิมพ์พลอยเอ่ยออกไปเพราะเหลืออด เธอพยายามที่จะอยู่นิ่งๆ หวังจะตกลงกับเขาดีๆ เพราะเธอไม่อยากอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต เธอต้องการอย่าขาดจากเขา แล้วกลับไปใช้ชีวิตปกติดังเดิม แต่ดูท่าแล้วคนอย่างศรุตคงจะไม่ยอมร่วมมือกับเธอง่ายๆ "เธอกล้าดียังไงมากล่าวหาฉัน" ศรุตเอ่ยจบก็ย่างสามขุมเข้าไปหาพิมพ์พลอย ชายหนุ่มกระชากแขนเรียวเล็กของพิมพ์พลอยด้วยความรุนแรง "ฉันเจ็บนะ คุณจะทำอะไร" พิมพ์พลอยร้องออกมาด้วยความไม่พอใจ "ก็กำลังจะพาเธอตกนรกอยู่นี่ไง ปากดีนักใช่มั้ย" ศรุตใช้มือหนากระชากเข้าไปที่ชุดแต่งงานราคาแพงจนขาดวิ่น "หยาบคายที่สุด" พิมพ์พลอยสบถออกมาพร้อมกับพยายามปิดป้องเรือนร่างของตนเอง จากชุดแต่งงานที่ขาดวิ่น "ก็ลองมีผัวหยาบๆแบบนี้ดูแล้วกันว่ามันจะถึงใจแค่ไหน แล้วไม่ต้องกินยาคุมนะเดี๋ยวคุณหญิงแม้นวาดจะไม่มีหลานสักที" ศรุตยิ้มร้ายก่อนจะพยายามจัดการกับชุดแต่งงานส่วนที่เหลืออยู่ ในขณะที่พิมพ์พลอยก็พยายามขัดขืนและปิดป้องร่างกายของเธอจากสายตาของชายหนุ่ม ศรุตยังไม่หยุดคุกคามหญิงสาว เขาจัดการฉีกชุดแต่งงานราคาแพงจนแทบไม่เหลือชิ้นดี เศษซากของชุดแต่งงานราคาแพงถูกโยนทิ้งไว้ที่พื้น