บทนำ สดายุมองชายผ้านุ่งของผู้เป็นชายาที่ถูกรั้งให้ร่นขึ้นไปอยู่บริเวณกลางขา ขณะที่มือของนางกำนัลได้ลูบไล้ขัดสี โดยแทรกมือผ่านชายผ้าขาวเนื้อเบาบางที่เมื่อเปียกน้ำแล้วแทบไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย เขามองตามมือที่แทรกเข้าไปภายใต้เนื้อผ้าเพื่อขัดสีให้สิมันตรา การได้เห็นผิวกายนวลขาวของเธอโดนลูบไล้อย่างนั้น ทำให้ความปรารถนาของเขาลุกโชน สกุณีได้นำยาสระผมที่ทำมาจากพฤกษาซึ่งให้กลิ่นหอมสดชื่นชโลมลงบนศีรษะของผู้เป็นราชินี ผู้ครองสุบรรณสูดกลิ่นหอมที่ส่งกลิ่นมายังอีกฝั่งที่เขานั่งอยู่ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกปั่นป่วน อยากครอบครองร่างหอมเย้ายวนของชายา สิมันตราค่อยๆ ลืมตา และได้เห็นสดายุที่มองมาราวกับปรารถนาจะร่วมรักกับเธอ นั่นเองที่ทำให้หน้าแดง เลือดในกายสูบฉีด เพราะนึกถึงบทรักที่หนักหน่วงของอีกฝ่ายแล้วก็รู้สึกติดใจในรสสัมผัสที่มอบให้มา สิมันตราไม่ปฏิเสธว่า มีความสุข และชอบรสสวาทที่เขาใช้เป็นบ่วงพันธนาการเธอ ผู้ครองสุบรรณมองร่างของชายาที่กำลังถูกชำระล้าง หลังจากขัดสีถูตัวเสร็จแล้ว ฟองของยาสระผมที่ค่อยๆ ไหลลงมา ทำให้สิมันตราหลับตาอีกครั้ง เขามองผิวกายที่ลื่นไปด้วยฟองสบู่ของเธอแล้วก็ไม่สามารถบังคับความเป็นชายที่ค่อยๆ ผงาดขึ้นมา “พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”สดายุสั่ง “เพคะ”เหล่านางกำนัลรีบวางมือก่อนจะรีบออกไป สิมันตราค่อยๆ ลืมตา มองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม เขาแววตากรุ้มกริ่ม ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็ลุกจากบันได แล้วเดินวนมายังบันไดฝั่งที่ชายานั่งอยู่ สดายุนั่งลงด้านหลังของสิมันตรา มือของเขาโอบสัมผัสร่างนุ่มนิ่มของเธอด้วยแรงแห่งความปรารถนา สิมันตราเลือดในกายแล่นพล่าน รู้สึกรุมร้อนแม้ร่างกายจะเปียกปอนไปด้วยน้ำก็ตาม และยิ่งเมื่อมือขวาของเขาบีบนวดเนินอกนุ่มหยุ่น ก็ยิ่งทำให้เธอดั่งโดนไฟแผดเผา *_____________________________*