เพาะรักซาตาน... เธอเปลี่ยนไปหลังจากฟื้นจากอุบัติเหตุ แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้ ซ้ำยังมองเขาตาขวางๆ ทำเอาคนเคยคลุกวงในด้วยกันอย่างเร่าร้อน ถึงขีดสุดๆ ไปจนถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด กลับทำอะไรไม่ได้เลย ชะยา....มึนไปหมด ไม่รู้ว่าคนรักเป็นอะไร ทำไมจะต้องห้ามโน้น ห้ามนี่ ไม่ยอมให้เขากอดนอกจากจับมือถือแขนเท่านั้น จนร่างกายที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาเกือบอาทิตย์ปวดหนึบไปหมด เธอเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างชัดไม่ ไม่ยิ้ม มีแต่ความระแวง ที่สำคัญตั้งใจเรียนมากขึ้น และสนใจช่วยพ่อแม่ทำงาน ไม่ไปเที่ยวเตร่กับเพื่อนๆ อย่างเคยอีกแล้ว จนเขาคิดว่าเป็นคนละคน? เมญ่า...งดงาม เซ็กซี่และเป็นดาวเด่นของคณะที่หนุ่มๆ ต่างมองและหมายตาที่จะได้ควงเธอสักคืน แม้จะมีแฟนแต่เธอก็เฟิร์สกับใครๆ หลายคนในมหาวิทยาลัย จนหลังเกิดอุบัติเหตุนี่แหล่ะ เธอเปลี่ยนไป ไม่ใช่เมญ่าคนเดิมอีกแล้ว ซ้ำยังเล่นงานหนุ่มๆ ที่เข้าใกล้จนหน้าแหกไปเกือบทุกคน ****** ชะยาถลาเข้าไปรวบร่างบางที่สั่นเทิ้มไปหมดไว้ไว้แน่น กอดเธอไว้ในอ้อมแขน ก่อนใบหน้าสวยมีรอยแผลเป็นร้องไห้ออกมา กำสาบเสื้อเขาไว้แน่นร้องไห้อย่างสุดจะกั้น “ไม่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ฉัน เธอเป็นใคร” เธอถามตัวเอง ใบหน้านี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน มันเกิดอะไรขึ้น มีใครเล่นตกลงกับเธอกันแน่ “ยาย ยายจ๋า ยายช่วยแก้มใสด้วย ใครทำอะไรแก้มใสก็ไม่รู้ ทำไมหน้าแก้มใสเป็นแบบนี้ค่ะ เธอคนนี้เป็นใครกันคะยาย ยายจ๋า” เธอร้องเรียกหายาย คิดว่าตัวเองกำลังฝันไป “ใช่ ฉันต้องฝันไปแน่ๆ มันไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่ ไม่ใช่” เธอส่ายหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา ผละออกจากอกกว้าง แล้วหยิกแขนตัวเอง “โอ้ย...” “ทำอะไรน่ะเมญ่า ทำไมหยิกตัวเองแบบนี้ล่ะ” ชะยาตกใจ ถามคนรัก จับร่างเธอเขย่าเบาๆ “ไม่จริง ไม่ใช่ มันเจ็บนี่น่า ไม่ใช่ฉันฝันเหรอ” เธอไม่สนใจคำถามของเขา งุนงงกับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ “เมญ่าไม่ได้ฝันนะ นี่เป็นความจริง เมญ่า...นี่มีสติหน่อยสิ” เขาเขย่าเธอจนหัวสั่น ผมยุ่งไปหมด จับใบหน้าที่ตอนนี้เผยให้เขาเห็นเต็มสองตา หัวใจชายหนุ่มใจหายวาบ ไม่คิดว่าแผลเป็นของเธอจะเยอะแบบนี้ มิน่าเธอถึงตกใจ “เมญ่า” เขาเรียกเธอ จับใบหน้าเรียวเบาๆ จนเจ้าของใบหน้าค่อยๆ ได้สติ เมื่อได้ไออุ่นจากฝ่ามือใหญ่ “คุณเป็นใคร ทำไมถึงเรียกฉันแบบนี้” “พี่ชะยาไงครับเมญ่า” “ชะยา” “ใช่ พี่เป็นคนรักของเมญ่าไงครับจำได้ไหม เมญ่าขับรถไปประสบอุบัติเหตุน่ะ ใจเย็นๆ นะครับ ไม่ต้องกลัวพี่อยู่ใกล้ๆ เมญ่าแล้ว” เขาปลอบเธอ ตาแดงด้วยความสงสารจับใคร เป็นใครก็ยอมรับความจริงแบบนี้ไม่ได้ ยิ่งเมญ่าเป็นคนสวยอยู่แล้ว ก็ต้องตกใจ เสียใจเป็นธรรมดา แต่เขาไม่แคร์ เมื่อสมัยนี้วงการแพทย์เก่งในเรื่องศัลยกรรม ขอเพียงเธอแข็งแรงก็ทำศัลยกรรมกลับมาเป็นคนสวยตามเดิมได้ “ไม่เป็นไรนะครับ มันก็แค่แผลเป็นน่ะ เดี๋ยวพอหมอทำศัลยกรรมก็หายแล้ว ไม่ต้องร้องไห้นะครับ พี่รักเมญ่า จะไม่ทิ้งเมญ่าไปแน่นอน เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า” ชะยาบอกตามความสัตย์จริงเมื่อเขารู้ตัวว่ารักเมญ่าจริงๆ และเธอก็รักเขา จึงไม่เปลี่ยนใจแม้เธอจะเสียโฉมแบบนี้ “พี่ชะยา” เสียงเล็กเรียกเขาเบาๆ อย่างที่เขาเรียกตัวเอง ทำให้คนปลอบยิ้มออกมาด้วยความดีใจ “ใช่ จำพี่ได้แล้วใช่ไหมคนดี” เธอไม่ตอบ แต่ซุกหน้ากับอกของเขาที่อ้ารับด้วยความเต็มใจสุดหัวใจ แล้วค่อยๆ ช้อนอุ้มเธอขึ้น พากลับมายังเตียงคนไข้อีกครั้ง “นอนพักก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่จะเรียกพยาบาลมาปิดแผลให้ใหม่” เขาบอก หลังจากปล่อยให้เธอร้องไห้กับอกของเขาจนพอใจ ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาทำแผล ปิดผ้าก๊อตให้เธอตามเดิม คนร้องไห้จนตาบวม ทิ้งร่างลงนอนอย่างอ่อนล้า จับต้นชนปลายไม่ถูก พยายามตั้งสติ เมื่อเธอเป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากผู้หญิงที่ชื่อเมญ่า เมื่อใบหน้า เรือนร่างที่ขาวนวลนี่ เอกสารของโรงพยาบาลก็เป็นชื่อเมญ่า หมอพยาบาลก็เรียกเธอว่าเมญ่า แล้วยังจะชายหญิงกลางคนคู่นั้นอีกที่แสดงตัวว่าเป็นบิดามารดาของเธอ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับแก้มใส เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คำถามทำให้เธออยากรู้ความจริง เมื่อร่างกายนี้ไม่ใช่ของเธอเลย ‘เราสลับร่างกับแม่เมญ่านี่หรือเปล่านะ’ ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัว ทำเอาร่างสวยชะงัก ‘ไม่น่าเป็นไปได้ มันจะเป็นไปได้ยังไง’ เธอไม่ค่อยจะเชื่อ แต่มันก็เป็นไปแล้ว และตอนนี้คือความจริง เมื่ออยากรู้ความจริงก็ต้องพิสูจน์หาตัวแก้มใสตัวจริงและร่างของเธอด้วยไปอยู่ที่ไหน ตอนที่ 6 “พี่ชะยาคะ” เธอตัดสินใจเรียกคนตัวโตที่นั่งก้มหน้าทำอะไรสักอย่างกับหน้าไอแพดของเขา “ครับ น้องเมญ่าอยากได้อะไรเหรอ” เขาเงยหน้ามอง ยิ้มให้เธอดีใจที่เธอเรียกเขาว่าพี่ชะยาแล้ว ลุกขึ้นเดินมาอยู่ข้างเตียง “ขอฉัน เอ่อ...เมญ่าใช้ไอแพดหน่อยได้ไหมคะ” “ไอแพดเหรอ จะดูอะไรครับ พี่กดให้” “เอ่อ...อยากดูข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุค่ะ” คนได้ยินชะงัก มองหน้าเธอนิ่ง “แน่ใจนะ” เขาถามให้แน่ใจ กลัวเธอจะรับไม่ได้ เมื่ออุบัติเหตุนั่นเป็นข่าวใหญ่มาก เมื่อคนขับเป็นถึงลูกสาวนายพล ซ้ำมีคนตายด้วย เลยทำให้ชาวเน็ตตอบเม้นอย่างมันนิ้วกันมาก “ค่ะ ขอเมญ่าดูหน่อยนะคะ” เธอมองเขา ทั้งที่ความจริงอยากค้นหาอะไรบางอย่างมากกว่า “ได้สิครับ” ชะยารับคำ กดค้นหาให้เธอเลือกข่าวจากเว็บหนังสือพิมพ์ให้เธออ่าน “นี่ครับ” คนอยากรู้ยื่นมือไปรับ มือสั่นนิดๆ ใจเต้นตุบๆ ก่อนจะค่อยๆ กวาดสายตามองไปยังภาพของรถ “อะไรกัน รถเละขนาดนี้เชียวเหรอ” “ครับ ก็แรงพอสมควร” ชะยาไม่ได้ว่าอะไรเธอ มองหน้าสวยที่เริ่มจะนิ่ง ก่อนจะค่อยเผือดสีนิดๆ “เป็นอะไรครับน้องเมญ่า” เขาถาม ขณะที่เธอกำลังกวาดสายตาอ่านไปยังเนื้อข่าว พบชื่อคนถูกชนและเสียชีวิต “ไม่ ไม่จริง แก้มใสยังไม่ตาย” เธอเอ่ยออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแน่น กับสภาพศพที่โดนรถเก่งหรูนี้ชน “น้องเมญ่า”