'จบบริบูรณ์' ของนางร้าย... คือเห็น 'นางเอกตาย' โดยสวัสดิภาพ! *********** ระหว่างกำจัดนางเอกตัวดีที่แรดเงียบ กับรวบหัวรวบหางพระเอกหัวนมสีชมพู ผู้หล่อล่ำหรรมใหญ่ เรื่องไหนที่เธอควรจะเริ่มก่อน? นั่นคือสิ่งที่เจื้อยแจ้วถามตัวเอง หลังจากกระอักเลือดตาย แล้วมาอยู่ในร่างของ “เทียนหยด” นางร้ายในนิยายพีเรียด นางร้ายผู้มีความงามชนิดล่มเมือง ล่มอาณาจักร เป็นนางร้ายผู้สวยประจักษ์ แต่ไร้สมอง ภารกิจพิชิตกายและใจของพระเอก และกำจัดนางเอกผู้เป็นยอดหญิงแห่งแว่นแคว้น จึงเดินหน้าไปพร้อมกัน! *********** “น้อง…น้องหยด” ขุนแต้ส่งเสียงครางแห้งโหย ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง บ่งบอกว่ากำลังกลืนน้ำลายที่ฝืดคอ เจื้อยแจ้วปรายตามองชายหนุ่มด้วยท่าทางยวนยั่ว ก่อนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเย้ายวน “มีอันใดหรือเจ้าคะ” “คือเมื่อครู่นี้...เมื่อครู่นี้ตอนน้องหยดอ้าขา” “อ้าขา? อ้าขาแล้วทำไมหรือเจ้าคะ” ไม่ถามเปล่า ทว่าเธอยังเหยียดขาแล้วอ้าหุบอ้าหุบอย่างเป็นจังหวะอีกด้วย เอ...นี่ถ้าเธอทำโยคะ หรือแหกขากว้างแบบนักยิมนาสติกทีมชาติ ขุนแต้จะช็อคตายหรือเปล่าหนอ “น้องหยดงามเหลือเกิน” ขุนแต้เสียงพร่าไหว “งามจนพี่ไม่รู้จะเอ่ยคำใด งามจนหัวใจของพี่คล้ายจะขาดอยู่แล้ว” “แล้วพี่แต้ชอบหรือไม่เจ้าคะ” “ชอบสิ พี่ชอบมาก” “ถ้าชอบมาก แล้วพี่แต้จะดูน้องเพียงอย่างเดียวหรือเจ้าคะ” เจื้อยแจ้วหยอดถ้อยคำทำเสียงออดอ้อน และโดยไม่รอคำตอบ เธอก็ยกขาเรียวไปสัมผัสหน้าท้องของเขา จากนั้นค่อย ๆ เลื่อนปลายเท้าลงต่ำทีละน้อย ก่อนหยุดลงที่ตรงหว่างขาของชายหนุ่ม