คำเตือน!!! อย่าหวังสาระกับนิยายเรื่องนี้ (เพราะไม่มี) แต่ถ้าหวัง ‘ความฉ่ำ’ (อ่ะจัดให้) ‘อะ... อะไรคะพี่อาร์ต’ เธอถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทั้งที่กลืนน้ำลายลงคออย่างอัตโนมัติ เพราะสิ่งที่เห็นนี้มันใช่... อย่างแน่นอน เพียงแต่เธอเคยเห็นในอินเตอร์เน็ต ไม่เคยได้เห็นของจริงใกล้ๆ ขนาดนี้ ‘ตัวแทนของพี่ไงจ๊ะ นกลองจับมันดูสิ’ อาร์ตยื่นสิ่งนั้นมาตรงหน้าพร้อมกับคว้าฝ่ามือเธอให้ไปกำเจ้าสิ่งที่นั้น ซึ่งเธอก็รับมันมาอยู่ในอุ้งมืออย่างกล้าๆ กลัวๆ ‘เป็นไงจ๊ะ ดีมั้ย’ เขาพูดพร้อมจับฝ่ามือของเธอรูดเจ้าแท่งสีชมพูที่แข็งแต่ยืดหยุ่นหนุบหนับได้ไม่แพ้ของจริง ‘ขนาดมันอาจจะเล็กกว่าพี่ไปหน่อย เพราะพี่ไม่อยากให้นกได้ของที่ใหญ่กว่าของพี่ นกเอาไว้ใช้แก้ขัดนะ’ ‘มัน... มันจะดีเหรอคะ’ แทนที่เธอจะพูดว่า ‘ไม่เอา’ เธอกลับไม่ปฏิเสธ สายตาใคร่รู้ พร้อมก้อนน้ำลายเหนียวๆ ที่กลืนแทบไม่ลงคอ มันคือความกระสัน เพราะในเวลานั้นก็อยากลองเหลือเกิน