คำโปรย: ~ เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจะปล่อยให้เป็นของคนอื่นได้ยังไง ~ เนื้อหาบางส่วน “คุณอาคะ” สาวน้อยเรียกคนที่นอนประกบกอดอยู่ด้านหลัง “หืม … ว่าไงคะเจ้าเอย ตื่นนานแล้วเหรอ” โยธินถามแล้วจูบต้นคอขวัญเอย “สักพักค่ะ ฝนตกค่ะคุณอา” “จริงด้วย มายังไงนะ นี่หน้าร้อนไม่ใช่เหรอ” “ดีจังค่ะ ตอนอยู่อังกฤษถ้าฝนตกแบบนี้เอยเหงามาก” “จากนี้เจ้าเอยไม่ต้องทนเหงาอีกแล้วนะเพราะอาจะไม่ปล่อยเจ้าเอยไปไหนอีกแล้ว” “แล้วถ้า …” ขวัญเอยพูด “ไม่มีถ้าค่ะ เมื่อวานอาถามแล้วว่ามั่นใจใช่ไหมที่จะทำเรื่องนี้ด้วยกัน เจ้าเอยตอบเองนะคะว่ามั่นใจ ตอนนี้อามีสิทธิ์ในตัวหนูเต็มที่เพราะเป็นทั้งอาและสามี” “แหม … ให้หนูพูดก่อนไม่ได้เหรอคะ” “โอเคค่ะ ขอโทษนะคะ ก็อาไม่อยากอยู่ไกลกับหนูอีกแล้ว” “หนูจะบอกว่าแล้วถ้าหนูจะอยู่กับคุณอาไปทั้งชีวิต คุณอาจะเบื่อไหมคะ”