ในค่ำคืนที่หญิงสาวต้องอยู่กับลูกเพียงลำพัง ในขณะที่สองแม่ลูกหลับอยู่นั้น แม่ก็รู้สึกตัวขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงลูกร้องแอ๊ะๆ
          ทันใดนั้น ลูกร้องจ้าและมีเสียงผู้หญิงจุปาก “ชูวว์... จุ๊ย์ๆๆ” หญิงสาวมองไป แต่ขยับตัวไม่ได้ และต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นเงาของผู้หญิงโบราณ นุ่งโจงกระเบน มีผ้าคาดอก ผมทรงดอกกระทุ่ม เธอนั่งพับเพียบข้างเปล มือจับขอบเปลไกว ดวงตาก็มองทารกในนั้น... พร้อมส่งเสียงเย็นๆ เอื้อนทำนองเพลงกล่อมเด็ก ลากเสียงยาวชวนขนหัวลุก แล้วเหตุการณ์สยองนี้ก็เกิดขึ้นกับเธอและลูกเรื่อยมาจนเธอทนไม่ไหว และหาทางแก้ไข ด้วยกาทำบุญให้วิญญาณผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับบอกตรงๆ ว่า เธอกลัวว่าเธอจะรักเอ็นดูกำไลมากจนเอาตัวลูกของเธอไป และแก้เคล็ดด้วยการซื้อตุ๊กตาผมจุกโจงกระเบนมาไว้ในห้อง แล้วเธอก็พูดกับลมกับแล้งเสียงดังๆ ว่า...ถ้าอยากได้ลูก ก็นี่ละ...ลูกของเธอ!
         ตั้งแต่นั้นมา ภาพสยองนั้นก็ไม่เกิดขึ้นในห้องของเธออีกเลย แต่คนในคอนโดสิ ต้องสยองกันไปตามๆ เพราะตกดึกทีไร จะมีผู้หญิงใส่ชุดไทยอุ้มตุ๊กตา เดินท่องราตรีอยู่อย่างรำพัง