"กายสุวรรณ เทวครุฑาผู้ธรงศักดิ์สูงส่งก้าวล่วงสู่แดนหิมวันต์ โดยไม่ฟังคำเตือนของผู้เป็นอาจารย์ ว่าสถานที่แห่งนั้นเป็นแดนต้องห้ามที่ไม่ควรล่วงล้ำไปสู่ เมื่อผ่านทางไปยังป่านารีผลจึงแวะชมตามคำชักชวนขององครักษ์คู่กาย ครั้นได้ยลมักกะลีซึ่งมีรูปร่างดั่งสตรี ส่งกลิ่นหอมยั่วเย้าผู้ที่หลงมัวเมาในกามคุณ ด้วยสายใยแห่งกรรมที่พันผูก เทวครุฑาหนุ่มสดับถ้อยคำวิงวอนขอความช่วยเหลือ จึงยื่นหัตถ์เข้าช่วงชิงนารีผลตนสุดท้ายที่ปลิดขั้วจากต้น พาไปยังถิ่นพำนักของตน นางไร้ชื่อ...ไร้ที่พำนัก...ไร้ความทรงจำ กายสุวรรณจึงมอบนามให้แก่นาง ตามรัตนชาติที่เนรมิตขึ้นจากหยาดน้ำอมฤต ดารัณ...จึงเปรียบประดุจยอดหทัยของกายสุวรรณนับแต่นั้น ทว่า...ทิพยนารีผู้คงชีวีเพียงสัตตวาร ฤๅจักคู่ควรเคียงข้างเป็นเทวีคู่บัลลังก์"