คำโปรย “ความแค้น” ทำให้เขาหลงผิด เขาไล่ล่าเธอเพราะความแค้นที่เกาะกินใจเขามาตลอด ที่ต้องสุูญแสียน้องสาวคนเดียวอันเป็นที่รักยิ่งอย่างไม่มีวันกลับมา เพราะพี่ชายของเธอ เขาจึงคิดล้างแค้นโดยการพรากเธอมาจากพี่ชายของเธอบ้าง มาทำลายชีวิตของเธอให้ย่อยยับ ให้พี่ชายของเธอเจ็บปวดแสนสาหัส เป็นหลายร้อยเท่า ให้สาสมกับที่เขาทำกับน้องสาวของเขา แต่ยิ่งเขาเข้าใกล้เธอ และไล่ล่าเธอ มากเท่าไหร่ เขากลับยิ่งหลงรักเธอมากเท่านั้น ปัททวี จะจัดการอย่างไรกับชีวิตที่ต้องเลือกระหว่างความแค้น และความรัก เขาจะทำอย่างไรดี "เธอจะใส่เสื้อเชิ้ตอย่างเดียว​ หรือเธอจะไม่ใส่อะไรเลย​ เลือกเอา” หญิงสาวหน้าซีดเผือด​ “แต่เธอจะใส่ผ้าขนหนูอย่างนี้ก็ได้น๊ะ แต่ฉันบอกก่อนนะ​ ฉันไม่มั่นใจในความปลอดภัย​ของเธอ" “อย่าคิดหนีอีก ไม่งั้นเธอเจ็บตัวแน่​” “ฉันเจ็บนะปล่อยฉันเดี๋ยว​นี้ อย่ามายุ่​งกับฉัน​ ไอ้คนสารเลว”​ “ ฉันจะเลวยังไง ก็สู้พี่ชายของเธอไม่ได้เลย สิ่งที่ฉันทำมันแค่เสี้ยวที่พี่ชายเธอทำ” เขาตะโกนใส่หูเธอ ด้วยความคลั่ง และโมโห เวลาเขาพูดถึงพี่ชายเธอ “ พี่ชายฉันไปทำให้คุณ ถึงได้โกรธเขานัก แล้วทำไมต้องมาลงที่ฉันด้วย” “ยิ่งฉันทำร้ายเธอมากเท่าไหร่ พี่ชายเธอก็จะยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น จำไว้ เขาจะต้องตายทั้งเป็น ที่เห็นฉันทรมานเธอ และเมื่อรู้ว่าเธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอของฉัน ให้เธอมารองรับและเป็นที่ระบายอารมณ์ความไคร่ของฉัน ฮึๆๆๆ” พูดเสร็จเขาก็หัวเราะ อยู่ในลำคอ อย่างมีชัย