...ทั้งที่เกลียดพ่อแต่ก็ถอนใจจากลูกไม่ได้ปุริมจึงต้องทวงทั้งทรัพย์สมบัติที่ถูกโกงไปกับหัวใจของตัวเองคืนมาในขณะที่สริตานั้นยังคงเฝ้าคิดถึงพี่ชายที่แสนดีของเธอเสมอมา… “ขอบคุณนะคะ” ปุริมสงสัยและไม่เข้าใจว่าสริตามาขอบคุณเขาทำไม และเหมือนสริตาจะเข้าใจจึงบอกออกไปว่า “ที่ปกป้องริตา” เธอยอมรับนะว่าเธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยยามเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา ทั้งที่กำลังตกอยู่ในอันตราย เสียงปืนไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวเลย และเธอก็มั่นใจว่าปุริมสามารถดูแลและปกป้องเธอได้ เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น แต่มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ เธอจึงสับสนอยู่นี่ไง ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย ปุริมยิ้มก่อนที่จะบอกออกไปว่า “ใครว่าล่ะ พี่ปกป้องหัวใจตัวเองต่างหากล่ะครับ” ปุริมบอกพร้อมมองสบตาคู่หวานอย่างสื่อความหมายและมันก็ทำให้หัวใจของสริตาพองฟูและวูบไหวไปพร้อมๆ กัน