“ใจเย็นธิชา ตอนนี้หมอเขากำลังช่วยหัวหน้าอยู่” พ่อเลี้ยงหนุ่มหันไปปลอบคนตัวเล็ก ที่แววตาไม่ได้เป็นมิตรกับเขาสักนิด “พ่อเลี้ยงคงดีใจสินะ ที่คนถูกเสือกัดมันไม่ใช่พ่อเลี้ยง ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วมันควรจะเป็นพ่อเลี้ยง” หญิงสาวเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา เพราะระหว่างทางเธอได้ทราบความจริงจากคนงานที่พาเธอมา ว่าบิดาของเธอเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยชีวิตพ่อเลี้ยงบูรณ์ จนตัวเองต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแทบเอาตัวไม่รอดเช่นนี้ “ฉันขอโทษ ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ถ้าเลือกได้ ฉันก็ไม่อยากให้หัวหน้าเอาชีวิตมาเสี่ยงเพราะฉันเหมือนกัน” พ่อเลี้ยงหนุ่มกล่าวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปวดใจ ใครจะรู้ว่านายธิเบตจะทำเพื่อเขาได้มากมายขนาดนี้ แม้แต่ชีวิตของตนเองนายธิเบตยังสละได้เพื่อเขา “คำขอโทษมันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าพ่อฉันเป็นอะไรไป ฉันไม่มีวันให้อภัยพ่อเลี้ยงเด็ดขาด” แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอรู้สึกเกลียดผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ทำไมถึงต้องเป็นเขา คนที่เธอรักและเทิดทูนมาตลอด แต่วันนี้เขากลับเป็นคนที่ทำให้บิดาของเธอต้องมาเจ็บปางตายเช่นนี้