แม้ไม่ใช่หญิงงามอันดับหนึ่งในใต้หล้า หากนางคือหญิงเดียวผู้เป็นยอดดวงใจ === “แม้เป็นเด็กที่อาจารย์เก็บมาเลี้ยง แต่ท่านทั้งสองก็เอ็นดู เลี้ยงดูข้าเหมือนลูก เรื่องนี้ข้าควรให้พวกท่านรับรู้ด้วย” เอ่ยเช่นนี้ก็เหมือนไม่ปฏิเสธทำให้องค์ชายจื้อหลินยิ้มกว้าง “ได้เลย ข้าจะส่งสาสน์ไปแจ้งกับอาจารย์ใหญ่และอาจารย์กู้ ให้ส่งต่อถึงอาจารย์อาในวันพรุ่งนี้” “ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนเลย ทุกอย่างอาจเปลี่ยนไปได้” “ไม่มีวันเปลี่ยน ใจข้าอยู่ที่เจ้าแล้ว” อี้ซินหน้าร้อนจัด ในอกวาบหวิว รู้สึกว่าความชิดใกล้ที่มากเกินไปตอนนี้ทำให้นางตัวสั่น ท้องไส้ปั่นป่วนประหลาด “ปล่อยข้าก่อนได้ไหม ท่านไม่หนักหรือ” “เจ้าออกจะตัวเบา แล้วข้าก็ชอบที่มีเจ้านอนอยู่บนตัวข้าเช่นนี้” “แต่ข้ารู้สึกไม่ดีนัก” หญิงสาวบอกตามตรงทว่าเสียงเบาและอีกฝ่ายก็หัวเราะในลำคอ หากก็ยอมปล่อยให้นางลุกขึ้น อี้ซินรีบมองไปโดยรอบดูว่าทางสะดวกหรือไม่ แต่อยู่ๆ ปลายคางก็ถูกจับให้หันกลับไปหาชายหนุ่มพร้อมใบหน้าคมคายเคลื่อนมาชิด ริมฝีปากได้รูปแนบสนิทกับปากของนาง และครั้งนี้เนิ่นนานกว่าครั้งก่อน