ความสุขจากสิ่งที่ยื้อแย่งเขามา จะต่างอะไรกับการอยู่บน ‘วิมานเพลิง’ “เพราโพยม” จิตกรสาวมากความสามารถ เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยเกียรติยศและชื่อเสียง มีทุกสิ่งที่ปรารถนา ยกเว้น... ความรัก และเมื่อความรักโบยบินมาพบพาน รักของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่ากลับถูกโรยด้วยความงดงามของกลีบดอกงิ้วที่ฉาบไว้ด้วยหนามแหลมคม และร้อนแรงราวอยู่ในกองไฟ “ปราณรต์” ช่างภาพหนุ่มรูปหล่อ ความรักของเขา... เหมือนสายลม ที่พร้อมจะพัดพาให้ความเย็นชื่นใจ และโหมกระหน่ำทำลายไม่หลงเหลือ ++++++++ “ผัวก็เหมือนแปรงสีฟัน ของส่วนตัว ต้องใช้คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ของที่ใครจะยืมไปใช้ชั่วครั้งชั่วคราว แปรงสะอาดหายคันแล้วก็เอามาคืน” “ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ! จำเอาไว้! ไม่ต้องมาซื้อผัวฉัน!” “คุณไม่ได้อยู่บนวิมานนางฟ้า แต่คุณมันอยู่บนวิมานดอกงิ้ว! จำเอาไว้ คุณมันอยู่บนวิมานดอกงิ้ว! เมียน้อย! พวกแย่งผัวชาวบ้าน เมียน้อย!” ‘ครอบครัวแม่ไม่เคยมีใครต้องเป็นเมียน้อยเขา แค่คิดว่ามีสายเลือดเดียวกัน แม่ก็ยังอยากจะกรีดเอาเลือดพวกนั้นออกมาซะให้หมดเพราะมีไว้ก็เหมือนประจานความน่ารังเกียจของครอบครัวตัวเอง’ ‘คนที่แสนดี มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น’ ‘รางวัลอันทรงเกียรติมอบไว้แด่เธอ...ไอดอลเมียน้อย’ ‘เมียน้อยก็ไม่ต่างจากหมาที่ต้องรอคอยเศษอาหารจากเจ้าของ อดบ้างอิ่มบ้าง แต่ก็ยังรอคอย’ ‘ริจะเป็นเมียน้อยมันก็ได้ขึ้นสวรรค์แค่ตอนนอนเท่านั้นแหละ เพราะทุกครั้งที่ตื่นมันก็ไม่ต่างกับอยู่ในนรก!!!’