"“แม่ดอกไม้หอม...ถ้าเธอยังรักและตกลงจะแต่งงานกับพี่ ได้โปรดสวมจี้นี้ให้พี่เห็นด้วย” สเลเต หญิงสาวกำพร้าในวังรุจิเวศน์ คือแม่ดอกไม้หอมของ หม่อมหลวงเอื้อกานต์ ที่เขาเคยเด็ดดอมดมจนกลีบดอกชอกช้ำเมื่อสิบปีก่อนหน้าที่เขาจะไปต่างประเทศ หากดอกได้ดอกนี้กลับถูกตีค่าว่าเป็นเพียงแค่ ‘ดอกหญ้า’ ไม่คู่ควรกับชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์อย่างเขา ความรักครั้งนี้จึงไม่อาจฝ่ากำแพงฐานันดรที่กางกั้น สิบปีให้หลัง...เขามีหญิงสาวที่พร้อมซึ่งคุณสมบัติเหมาะสมมาให้เลือกถึงสามคน ในขณะที่แม่ดอกไม้หอมก็พยายามตีตัวออกห่างเพราะรู้ดีว่าไม่คู่ควร สิ่งใดกันเล่าที่จะเป็นคำตอบของความรัก ความเหมาะสมหรือว่าเสียงของหัวใจ ทั้งเขาและเธอต้องก้าวข้ามผ่านเส้นแบ่งชนชั้นเพื่อพิสูจน์ว่า เธอเท่านั้นที่คู่ควรเป็นมณีประดับบนมงกุฎของวังรุจิเวศน์ "