สารบัญ บทที่ ๑ พระไตรปิฎก และอรรถกถา ที่นำมาใช้อ้างในการค้นคว้า เชื่อได้แค่ไหน? บทที่ ๒ “อินเดีย” นำชื่อเมือง/แคว้นในพระไตรปิฎกเถรวาท ไปตั้งชื่อเมือง/แคว้นที่อินเดียตั้งแต่เมื่อไหร่ บทที่ ๓ พระพุทธศาสนาเกิดขึ้นที่แผ่นดินอุษาคเนย์ ส่วนศาสนาเชน เกิดขึ้นที่ อินเดีย บทที่ ๔ พระเจ้าพิมพิสารในคัมภีร์เถรวาท กับพระเจ้า Shrenika ในคัมภีร์เชน เป็นคนละคนกัน บทที่ ๕ พระเจ้าจันทรคุปต์ ที่ตั้งราชวงศ์เมารยะที่อินเดีย ไม่ใช่พระเจ้าจันทรคุต ในคัมภีร์มหาวงศ์ บทที่ ๖ ความจริงที่โลกต้องตะลึง พระเจ้าอโศกที่อินเดียเป็นกษัตริย์เชน ที่ไม่เคยเปลี่ยนเป็นพุทธ บทที่ ๗ “พระเจ้าอโศกมหาราช” มี ๒ พระองค์ อยู่คนละที่ คนละเวลา บทที่ ๘ การเข้ามาของพุทธนอกรีตในอินเดีย จุดเริ่มต้นของความผิดเพี้ยน เรื่องที่ตั้งสังเวชนียสถาน บทที่ ๙ “ความผิดพลาด-มั่วซั่ว” ในการกำหนดที่ตั้งเมือง และสังเวชนียสถานในประเทศอินเดีย-เนปาล บทที่ ๑๐ เราถูกหลอกมาร้อยกว่าปี เรื่องสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า บทที่ ๑๑ พุทธคยาที่อินเดีย สถานที่ ตรัสรู้ ความจริงที่ไม่มีใครเคยบอก บทที่ ๑๒ สารนาถ ที่อินเดีย ไม่ใช่สถานที่ แสดงปฐมเทศนาของพระพุทธเจ้าที่แท้จริง บทที่ ๑๓ การค้นหาสถานที่ปรินิพพานที่ผิดพลาด ของฝรั่ง บทที่ ๑๔ การ สืบค้นหา ที่ตั้งแคว้น ต่างๆ ที่เผยแผ่ พระพุทธศาสนา ยุคพระเจ้าอโศกมหาราช บทที่ ๑๕ ศรีลังกา ไม่ใช่ “ลังกาทวีป” ที่มีการส่งพระสมณทูตไปเผยแผ่ พระศาสนาสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช บทที่ ๑๖ หลักธรรม แห่งเถรวาท ที่เป็นภาษาบาลี และอักษรบาลี ซึ่งไม่เคยมีการค้นพบที่ “อินเดีย-เนปาล” แต่มีสืบทอดอยู่ในแผ่นดินไทย