แต่งงานวันแรก ห้องหอก็ไร้เจ้าสาว "แสงแข" หนีเจ้าบ่าวหรือสามีตามกฎหมายหมาดๆ เนื่องจากจับได้ว่าเขาหลอกลวงเธอ เนมินทร์เกลียดผู้หญิงจับใจ เพราะอดีตร้ายยังตราตรึงอยู่ในหัว เข่นฆ่าความรู้สึกของเขาจนกลายเป็นเย็นชา ---- เขากำลังจะฆ่าเธอ ในความคิดที่เริ่มรางเลือน ลมหายใจของหญิงสาวเริ่มสะดุด นัยน์ตาคมดุมองอย่างสะใจ เฮือกสุดท้ายที่เธอรวบรวมแรงได้ เธอตวัดมือตบใบหน้าเขาเต็มแรง เผียะ! ใบหน้าของเนมินทร์หัน พอหันกลับมามองเธอด้วยสายตาที่อยากจะฆ่าเต็มที แรงบีบคอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น “กล้าตบหน้าฉันหรือ?” แสงแขตาเหลือก เธอกำลังหายใจไม่ออก สองมือไขว่คว้าไปที่ใบหน้าแล้วข่วน “อะ!” เนมินทร์ร้อง เล็บของเธอข่วนเปลือกตา มือหนาเลยปล่อยลำคอระหงออก เป็นโอกาสให้หญิงสาวผละออกมา สองมือลูบคลำลำคอตัวเองที่รู้สึกเจ็บระบม ฉบับรีไรท์ เกลาสำนวน เปลี่ยนตอนท้าย และเพิ่มบทส่งท้ายค่ะ