พิมพ์เดือนวางศีรษะกับอกแกร่ง ใจเต้นจังหวะสม่ำเสมอ “เพิ่งสังเกตว่าชื่อเราเป็นคู่ตรงข้ามกัน” รังสิมันต์ประหลาดใจ “ยังไงครับ” “คุณเป็นดวงอาทิตย์ เดือนเป็นดวงจันทร์…เราอยู่บนฟ้าคนละเวลา” น้ำเสียงของหล่อนเจือความโหยหาอาวรณ์ ทั้งที่เพิ่งคบกับเขา... “มันก็แค่คำแทนตัว เราไม่ใช่ดวงจันทร์กับดวงอาทิตย์ หรือถ้าอยากอยู่ด้วยกัน…” เขาพูดทิ้งท้ายแล้วรั้งร่างบางให้เอนนอนบนชิงช้าตัวยาวที่ขยับเบาๆ พิมพ์เดือนตกตะลึง เมื่อมองท้องฟ้า ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้น พระจันทร์ขึ้นแล้ว… รังสิมันต์เอนตัวมาใกล้จนแทบจะแลกลมหายใจกัน เขามองหล่อน... “ผมก็จะหาดวงเดือนมาให้คุณ” มือเล็กประคองแก้มเขาอย่างทะนุถนอม ดวงตากลมมองแฟนคนปัจจุบันอย่างสำรวจ ตอนนี้...เวลานี้...เขาเป็นของเธอคนเดียว