อาบูหะซันชายหนุ่มผู้ซึ่งมีฐานะดี เขาแบ่งสมบัติที่มีออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งซื้อที่ดินบ้านช่องไว้ให้คนเช่า อีกส่วนสำหรับหาความสำราญ สุดท้ายเงินที่มีอยู่ก็หมดไป มิตรสหายก็พากันหลบหน้า เขาจึงบอกกับตัวเองว่าต่อไปจะคบเพื่อนแค่คืนเดียวเท่านั้น อาบูหะซันกลับมาขยันจนร่ำรวยขึ้นอีกครั้ง วันหนึ่งพระเจ้ากาหลิบปลอมตัวมาที่ร้าน เขาบอกกับกาหลิบว่าจะต้อนรับแค่คืนเดียว กาหลิบเกิดความสงสัยจึงมอมเหล้าอาบูหะซันและหลอกถามเรื่องราวชีวิตของเขา จนกระทั่งรู้เรื่องราวความเดือนร้อนของประชาชนที่เกิดจากคนชั่วช้าในหมู่บ้าน อาบูหะซันบอกว่าหากเขาเป็นกาหลิบเขาจะเฆี่ยนคนพวกนั้น กาหลิบได้ยินดังนั้นจึงนำตัวอาบูหะซันที่หมดสติเข้าวังและให้ทุกคนในวังแกล้งทำเหมือนเขาเป็นกาหลิบ เขาตื่นมาก็เชื่อสนิทว่าตนเองเป็นกาหลิบจริงๆ จึงได้ลงโทษพวกคนชั่วเสีย ต่อมากาหลิบก็บอกความจริงและให้อาบูหะซันแต่งงานกับข้าหลวงแล้วเข้ามาอยู่ในวัง อาบูกับอัวดัดใช้สอยเงินอย่างฟุ่มเฟือย ไม่นานเงินพระราชทานก็หมดลง อาบูจึงออกอุบายว่าตนจะไปทูลพระเจ้ากาหลิบว่านางอัวดัดตายเพื่อจะได้รับพระราชทานเงินปลงศพ ส่วนนางอัวดัดก็ให้ไปทูลพระนางโซบิเดว่าอาบูตายจะได้รับพระราชทานเงินเช่นกัน พระเจ้ากาหลิบและพระนางโซบิเดจึงเสด็จมาที่เรือนอาบู ทั้งสองแกล้งทำเป็นตาย พระเจ้ากาหลิบตรัสว่าถ้าใครบอกว่าตายก่อนจะได้ทองพันลิ่ม พอสิ้นเสียงตรัสอาบูและอัวดัดก็ลุกขึ้นทั้งคู่พร้อมกับทูลว่าตายก่อน สองกษัตริย์และคนทั้งหลายพากันขบขันครื้นเครงอาบูและอัวดัดได้รับอภัยโทษและได้รับทองอีกคนละพันลิ่ม