ในวันแต่งงานปานิศาจับได้ว่าเจ้าบ่าวของเธอแอบมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิท ที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว หญิงสาวจึงทิ้งทุกอย่าง เป็นเจ้าสาวครึ่งทางดีกว่าไปให้สุดทางพร้อมกับความเจ็บปวด ++++++++++++++++++++++++++ ปานิศาชะงักอยู่กับที่ เข้าใจแล้วว่าทำไมจริยาถึงไม่อยากให้เธอเข้ามาในนี้ ตากลมโตมองเตวิทย์สลับกับภีรณี กลั้นลมหายใจ เมื่อเห็นรอยลิปสติกบนหน้าอกของชายหนุ่ม ภีรณีไวกว่าที่เธอคิด แสดงว่าภีรณีคิดเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่า เธอหนีไปกับเตวิทย์ ภีรณียืนอยู่หน้าห้องนอน มองปานิศาด้วยความสะใจ ถ้าปานิศายังมีสมองอยู่ น่าจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอใช้เวลาในห้องน้ำแต่งเติมร่องรอยเพื่อให้ดูสมจริง ตาสองคู่สบกัน เป็นปานิศาที่ละสายตาไปจากใบหน้าของภีรณี เมื่อเตวิทย์เรียกชื่อเธอ “ปลื้มครับ...” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นปานิศามองที่หน้าอก ก้มมองจึงเห็นว่าตรงนั้นมีรอยริมฝีปากประทับเอาไว้ ร่างบางเดินเข้ามาหา เตวิทย์พูดไม่ออก ในขณะที่ภีรณีสะใจ ปานิศายังโง่เหมือนเดิม มือบางเปิดกระเป๋าถือ หยิบซองทิชชู่เปียกออกมา แล้วเดินเข้าไปหาเตวิทย์ “เสื้อเปื้อนค่ะ” พูดจบก็เช็ดรอยลิปสติกออกจากเสื้อของชายหนุ่ม เตวิทย์กลั้นหายใจ ในขณะที่ภีรณีมองภาพนั้นอย่างไม่เข้าใจ “ปลื้ม...” เตวิทย์พูดไม่ออก สิ่งที่เขาคิดว่าจะได้จากเธอคือฝ่ามือหนัก ๆ แต่มันกลับตรงกันข้าม “ระวังหน่อยนะคะ มันสกปรก” จงใจเน้นคำว่าสกปรกชัด ๆ เพราะอยากให้ภีรณีได้ยิน และก่อนที่ใครจะพูดอะไร ปานิศาก็โน้มคอเตวิทย์ลงมา เขย่งเท้าขึ้นประกบปากจูบเขา โดยไม่สนใจสายตาของภีรณีสักนิด เธอจงใจทำให้ภีรณีเป็นอากาศ ++++++++++++++++++++++++++ #นิยายรัก #นางเอกไม่อ่อนแอ #พระเอกสายละมุน นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง อ่านตัวอย่างอ่านก่อนนะคะ ฝากพี่เตกับน้องปลื้มด้วยจ้า