“เจ้านางปัณฑูร ตอนพิเศษ” นิยายโรมานซ์สยองขวัญที่จะพาทุกคนมาพบกับความหลอน และหวาดผวาจนหลับตาไม่ลง เมื่อผีจ้าวหลางคำออกอาละวาด นคราสร่างแสงจักอยู่เป็นสุขได้เช่นไร ความรัก ความเเค้น ริษยา ชิงชัง เเละสิเน่หาที่ยากจะหลุดพ้น… เจ้านางปัณฑูรจักทำเช่นไร หรือผู้ใดจักต้องเสียสละ...! และสิ่งใดคือจุดเริ่มต้นของความพยาบาทในผีจ้าวหลางคำกันแน่ โปรย สีพระพักตร์เพลานี้ของเจ้านางเวียงวื้อโกรธาถึงขีดสุด ยามเมื่อทรงทอดเนตรเห็นนางข้าหลวงร่างท้วมห่มผ้าคาดสีสดใสสองนางกำลังหอบพานเข้ามาอย่างอ้อยอิ่ง ปากของนางข้าหลวงก็ขยับไปด้วย “อีคำฝาย…ตั๋วว่ายะจะอี้จะดีแล้วก๋า” เสียงหวานของนางข้าหลวงวัยกำดัดเอ่ยถามเป็นภาษาคำเมืองกับข้าหลวงอีกคนที่ยามนี้กำลังหอบพานในมือไว้แน่น ทว่านางข้าหลวงสองคนต้องชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวเยื้องย่างเมื่อมองเห็นเจ้านางเวียงวื้อสาวพระบาทมาทางพวกตน เจ้านางเวียงวื้อสาวปลายพระบาทสืบไปหยุดเบื้องหน้าของนางข้าไทในคุ้มทั้งสองอย่างเกรี้ยวกราด คำฝายยังมิทันจะได้เอ่ยคำใดออกมาก็พลันปรากฎวรองค์ของอิสตรีผู้หนึ่งอยู่เบื้องหน้าของนางข้าหลวงทั้งสองเสียก่อน “เทียนที่กูสั่งให้แม่ครูยะสูได้เก็บมารึมิได้เก็บมา…อี่คำฝาย” สุรเสียงหวานเอาแต่พระทัยของเจ้านางเวียงวื้อ พระธิดาองค์ที่สามของเจ้าหลวงพรหมินทร์ ผู้ครองนครเมืองสร่างแสงตรัสถามนางข้าหลวงในเวลานี้อย่างร้อนพระทัย “หามิได้เพคะเจ้านาง หม่อมฉันแลพี่คำฝายมิได้เก็บมานพานห่อผ้าผืนนี้ด้วยเพคะ” นางข้าหลวงคนหนึ่งเอ่ยกราบทูลอย่างปาระจบสอพลอ ดวงตาสีดำสนิทของคำฝายทอดมองเจ้านายของตนเองก็ทราบถึงความกริ้วที่ทรงมีอย่างเป็นพ้นทวี Duangdala Talk ดวงดาหลากลับมาเเล้วค่ะ หลังจากติดภารกิจมานาน รี้ดทุกคนสามารถคอมเม้น หรือกดใจทั้ง 5 ให้ดวงดาหลาได้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ #ดวงดาหลา