เพราะรัก... มินตราจึงใช้ยานรกกับปราชญาเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง คราแรกหญิงสาวนึกว่าเขาจะโกรธจนไล่เธอออกจากไร่ แต่มินตรากลับคิดผิดถนัด เขากลับหื่นใส่เธอทุกครั้งที่มีโอกาส สรุปแล้วเธอคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่? ในขณะที่ปราชญาหลังจากได้ลิ้มลองความหอมหวานจากมินตราผู้หญิงที่เขามองเมินมาโดยตลอดกลับติดใจร่างนุ่มนิ่มจนไม่อยากปล่อยเธอไปเลยต้องรั้งเธอไว้ด้วยการทำให้เธอท้องโดยเร็วที่สุด -------------------------------------------------------------------------------- “หึงเหรอครับ?” ปราชญาเอ่ยถามร่างบอบบางที่ทรุดตัวลงนั่งบนตักเขา แขนบางยกโอบรอบคอหนาพลางมองเขาด้วยใบหน้าหยิกงออย่างไม่พอใจ “ใช่ค่ะมินหึง หึงมากด้วย คนบ้า! กล้าดียังไงจูบกับผู้หญิงคนอื่น” หญิงสาวตอบคำถามของเจ้าของตักแกร่งแล้วใช้มือทุบอกอย่างเจ็บใจที่เขาปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นแตะต้องร่างกาย “เมียพี่ดุชะมัด” “ดุแล้วรักไหมคะ?” “ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้พี่อยาก ‘รัก’ มินมากกว่า” สายตากรุ่มกริ่มที่มองมาทำให้มินตรารู้เลยว่าต่อให้ปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอออกจากห้องนี้เฉย ๆ แน่ “พี่ปรานต์!” มือบางตีเข้าที่แขนหนาเบา ๆ อย่างหมั่นไส้คนหื่นอย่างปราชญาที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าก้มตาสูดดมซอกคอขาวพลางขบเม้นเบา ๆ จนเธออดสะดุ้งไม่ได้ “จ๋า...” “ประตูยังไม่ได้ล็อก” ปราชญาถึงกับหลุดหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยินคำพูดที่หลุดออกจากริมฝีปากบางของคนบนตักอย่างเก็บไว้ไม่อยู่