“น้องซ่อนจ๋า... กินเฮียบ้างสิ เฮียอยากให้น้องซ่อนกินเฮีย กินให้หมด ไม่เหลือหลอ นะ... นะจ๊ะเมียรักของเฮีย” ร่างเปล่าเปลือยทอดนอนกลางเตียง เปิดเผยความใหญ่โตให้พุ่งโด่ชูชัน ทั้งดวงตา ทั้งน้ำเสียงและฝ่ามือที่กวักเรียกอยากให้เมียรักเข้าใกล้เขา และเจ้าซ่อนกลิ่นกลีบบางก็ก้มหน้างุดไม่กล้าแม้แต่จะชำเลืองมองไปในจุดนั้น แม้เธอจะชอบที่สุดในยามที่ตัวตนของเสี่ยเล็กเข้าไปสำรวจที่โพรงดอกไม้ของเธอ แต่ที่เขาต้องการกลับไม่ใช่แค่นั้น ผัวรักอยากให้เธอสัมผัสและกลืนกินความแข็งแกร่งของเขา ไม่ต่างจากที่เขาชอนไชปลายลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงน้ำหวานของเธอ แต่เธอไม่กล้า “อื้อ... ไม่เอาจ้ะ ซ่อนกลัว... อื๊ย... ซ่อนขะ... แขยง มันหนึบๆ หนับๆ ซ่อนไม่กล้า”