“ผมไม่มีวันรักลิลหรอก”คุณชายแห่งตระกูลจางกล่าว “ทำไม เธอไม่ดียังไง” “ไม่ใช่เธอไม่ดี แต่มันติดตรงที่ ผมคงรักผู้หญิงที่ยอมขายตัวเพื่อเงินไม่ได้หรอก ..อย่างเธอ เป็นได้มากสุดก็แค่ แม่พันธ์เท่านั้น”จางเหว่ยพูดออกไป โดยที่ไม่ทันได้เห็นว่า ลิลลดาเดินมาหยุดอยู่ตรงประตูห้องพอดี เธอได้ยินได้ฟังเต็มสองหู และได้รู้ ได้ตาสว่างแล้วว่า ..เขารู้สึกอย่างไร “อาเหว่ย”ฟางฟางเรียก ขณะที่สายตาหันไปมองยังลิลลดาซึ่งยืนอยู่ตรงประตู น้ำตาไหลอาบแก้มเนื่องจากความเสียใจที่ได้รู้ความจริง จางเหว่นหันไปมองตามสายตาของฟางฟางที่มองไป “ลิล!”เขาตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะกลับมาได้ยินเข้าพอดี