เสี่ยสินผู้ที่รับกิจการเงินกู้ต่อมาจากเสี่ยแสนพี่ชาย ต้องหนักใจเมื่อมีสาวน้อยที่มาขอเสนอตัวชำระหนี้แทนเงิน “หนูจะมาเสนอตัวให้คุณ ใช้หนี้ให้พ่อกับแม่ คุณจะรับไว้ไหมคะ” “เสนอตัว?” เขาย้อนถามเสียงขรึม ใจกำลังคิดตรอง...ว่าจะทำอย่างไรกับคนตรงหน้านี้ดี “ค่ะ” ลิลิตกัดริมฝีปาก ตาโตมองเขาแป๋ว “พ่อกับแม่ไม่มีเงินจ่ายหนี้เสี่ย ลุงพูนบอกว่า...เอ่อ...หนูควรมาคุย มาบอกกับเสี่ยว่า หนูขอจ่ายเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม” “รู้ไหมว่าจ่ายเป็นอย่างอื่น? ที่พูนว่าคืออะไร” เขาควรจะคุยกับลูกน้องของพี่ชายแล้วล่ะ เรื่องมาตรการทวงหนี้ เขาไม่อยากได้...อย่างอื่นแทนเงิน เป็นเหมือนหนนี้อีกแล้ว ไม่รู้ล่ะว่าหนผ่านๆ มาพี่ชายของเขาเก็บหนี้เป็นอะไรถ้าฝ่ายนั้นไม่มีเงิน แล้วเขานึกดีใจที่แสนทรัพย์วางมือไปเสีย ทิ้งทุกอย่างให้เขา ก่อนที่คนข้างๆ นี่จะมาขอเสนอตัวขัดดอกให้ “ระ...รู้ค่ะ” สาวน้อยพยักหน้า แม้จะอ่อนวัย อ่อนต่อโลก แต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาไปเสียทีเดียว เธอเรียนสุขศึกษา มีสื่อต่างๆ มากมายให้เสพให้ดู ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่า ‘ขัดดอก’ น่ะเขาทำกันแบบไหน “แล้วหนูก็เต็มใจเหรอครับ” เขามองวงหน้าอ่อนใสไม่คลาดสายตา ยิ่งมอง...ยิ่งพินิจ คำตอบก็ผุดขึ้นมาเลยล่ะ ว่าเขาจะตอบหล่อนว่ายังไง “เต็มใจค่ะ” เธอพยักหน้า แล้วเอ่ยเสียงซื่อ “หนูคิดว่าเสี่ย จะได้สิ่งที่คุ้มค่ากับเงินหนี้...นะ แน่นอนค่ะ หนูรู้มาว่าผู้ชายชอบเด็กสาว แล้วก็ผู้หญิงบริสุทธิ์ หนูอายุสิบเก้า ยังไม่เคยมีแฟน” เขากลายเป็นไอ้เฒ่าหัวงูไปแล้ว? เอาวะ...ยอม