จัดทำโดยเจ้าของนามปากกาเอง กลรักซาตาน โดย...บัวริน อารัมภบท วี๊ด! เสียงใครบอกคนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ท่ามกลางเสียงฮือฮาของแขกทุกคนในงาน ที่พากันมามุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความหวาดเสียว ระทึกขวัญ แล้วจู่ๆ ระหว่างที่หญิงสาวในชุดดำ กำลังหันไปขู่คนรอบข้างนั้น...ร่างสูงก็กระโจนเข้าไปอย่างว่องไว ความเร็วและความแข็งแรงของเขา ปัดขวดในมือนั้นหลุดร่วงลงไป หล่นบนพื้นหญ้าเขียวขจี น้ำกรดที่อยู่ขวดกระเซ็นออกมาระหว่างนั้น ไปถูกมือของคนถือเข้า ขณะที่ภูษิตเองได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย... รสนาลงไปนอนดิ้นรนครวญคราง...โดยมีรังสรรค์รีบเข้าไปจับตัวเองไว้ ภูษิตรีบหันไปดูยุวันดาทันที เป็นห่วงเกรงว่าหล่อนจะได้รับบาดเจ็บจากน้ำกรดที่สาดกระเซ็นไปด้วย นับว่าโชคดีที่ยุวันดาอยู่ห่างออกไป แล้วรัศมีที่น้ำในขวดที่สาดกระเซ็นออกมาไม่มากนัก แต่ก็ราดเนื้อของรสนาที่เป็นคนถือขวดน้ำกรดเอาไว้ ภาพที่เห็นชวนหวาดเสียวจนหลายคนพากันร้องออกมา รสนาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดิ้นรนทุรนทุราย ยุวันดาตั้งใจจะวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ แต่ถูกมารดาห้ามเอาไว้ “อย่าเข้าไปใกล้ยุ” “แต่ว่าคุณรสเธอเจ็บมากนะคะ”ยุวันดาหน้าเสีย มองรสนาด้วยความสงสาร “โอ๊ย...เจ็บ...ปวดเหลือเกิน ช่วยด้วย...”เสียงรสนาร้องด้วยความโหยหวน ยังดีนะที่น้ำกรดถูกแค่มือกับแขนเท่านั้น ขนาดนี้ยังกัดเนื้อจนเลือดออกซิบ น่าสยดสยองเหลือเกิน ภูษิตรีบเข้าไปช่วยเหลือรสนา หลังจากเห็นว่ายุวันดาปลอดภัยแล้ว เขาสั่งให้รังสรรค์เอารถออก “ภูขา...ช่วยรสด้วย...ทำไมปวดแบบนี้...ช่วยรสด้วย...”ยุวันดาเห็นสภาพของรสนาแล้ว หญิงสาวโกรธรสนาไม่ลงเลยจริงๆ ทั้งที่คนที่รสนาตั้งใจให้ได้รับความเจ็บปวดทรมานคือยุวันดา แต่ตัวเองกลับโดนน้ำกรดเสียเอง ภูษิตเองก็เช่นกัน...เขากับรังสรรค์ช่วยกันพารสนาไปโรงพยาบาล ขณะนั้นที่ตำรวจมาถึงพอดี จึงสอบปากคำคนในงานและตามเขาไปที่โรงพยาบาล ยุวันดายังสั่นไม่หาย...โชคดีที่แขกในงานไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ...ที่เห็นมีแค่สองคนเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บจากน้ำกรดที่รสนาเอามาทำร้ายยุวันดา หล่อนเป็นห่วงภูษิต แต่เขาโทรมาบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรมา ตอนแค่โดนน้ำกรดที่กระเซ็นมาถูกมือเล็กน้อยเท่านั้น ตอนนี้หมอทำแผลให้แล้ว รักด้วยใจ บัวริน