โมรินทร์ สาวขี้เมารักอิสระ เพราะชอบในรสชาติของเหล้าจึงเลือกที่จะทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ และเพราะชอบอิสระอยากท่องเที่ยวรอบโลกจึงเลือกสมัครงานบนเรือสำราญ จากนกน้อยที่ชอบโผบินบนท้องฟ้ากลับบินเข้าไปในกรงทองของราชสีห์ผู้เป็นเจ้าป่าและนักล่าตัวยง เจียงหลง มาเฟียฮ่องกง เขาลงเรือสำราญเพื่อติดต่อธุรกิจกับคู่ค้า แต่กลับเจอของเล่นชิ้นโปรดทำให้การล่องเรือสำราญครั้งนี้ของเขาสนุกขึ้น เมื่อสาวขี้เมารักอิสระมาเจอเจ้าพ่อมาเฟียร้อนรักบนเรือสำราญจึงเกิดเป็นความสัมพันธ์ทางกายไม่มีพันธะผูกพัน รู้จักกันแค่ชื่อและเรื่องบนเตียง แต่มาเฟียหนุ่มนักรักกับเมรีสาวไม่รู้ตัวว่าความสัมพันธ์ทางกายที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่กำลังตกหลุมพรางของกันและกันจนเกิดความผูกพันทางใจขึ้น ตัวอย่างบางตอน "ดื่มเก่งเหมือนกันนะ"ไวน์ราคาแพงถูกป้อนใส่ปากหญิงสาวที่อ้าปากรับอย่างว่าง่ายไม่เหมือนเวลาทำงาน "ฉันอยากดื่มจากปากคุณมากกว่า"ยั่วเก่งหาเรื่องเจ็บตัวไหมละ รอยยิ้มมุมปากหยักลึกก่อนจะสาดแก้วไวน์ของตัวเองลงคอ มือหนาล็อกท้ายทอยให้เงยหน้ารับไวน์จากปากเขา โมรินทร์กำลังมัวเมากับรสจูบหรือไวน์กันแน่ หญิงสาวตั้งสติหยิบซองเล็กๆ อยู่ที่เอวออกมา ปากยังจูบตอบเขา มือเรียวยื่นไปยังขวดไวน์เพื่อจะใส่ยานอนหลับ "หึ คุณมันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์"มือหนาจับข้อมือเอาไว้ทันทำให้หญิงสาวที่โดนจับได้หน้าซีด "โอ๊ย!"ข้อมือเรียวถูกบิดไขว้หลัง "ยาอะไร"เจียงหลงกัดฟันพูด ประกายตากร้าวขึ้นที่หญิงสาวกล้าลูบคมเขาอีกครั้ง "ผมถามว่ายาอะไร"วัตถุเย็นเฉียบจ่อที่ขมับทำให้โมรินทร์ตาเบิกกว้างตัวชาเย็นเฉียบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า "ยา...ยานอนหลับ โอ๊ย!"คนตัวเล็กถูกผลักลงที่นอนมีคนตัวโตกดทาบทับไปทั้งตัว "กล้ามากนะที่คิดจะวางยาผม"คนอย่างเขาไม่เคยบังคับใจใคร เขาคิดว่าเธอเล่นตัวเพื่อให้เขาสนใจและเขาก็สนใจเธอเข้าจริงๆ "เจียงหลงฟังฉันก่อน"โมรินทร์ละล่ำละลั่กกลัวเขาขึ้นมา "คุณรนหาที่เองโมรินทร์!" "อึก อือ!" **สปอยล์เล็กน้อยค่ะ พล็อตไม่มีอะไรมากนอกจากผัวเมียคลั่งรักกัน **อ่านรายตอนที่ ReadAwrite เพื่อประกอบการตัดสินใจ