ดาริน สาวสวยวัย 29 ปี ผู้มีความฉลาด เก่ง ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน แต่ด้วยภาระทางครอบครัวที่เธอต้องกลายมาเป็นเสาหลักครอบครัว ทำให้รายได้จากการทำงานประจำไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่าย ฉะนั้นเธอจึงเลือกทำอาชีพเสริมตามที่เพื่อนแนะนำ คือเป็นเพื่อนเที่ยวหรือเป็นแฟนเช่านั่นเอง และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอต้องมาพบกับ ชลทิศ เด็กหนุ่มวัย 25 ปี ที่เพิ่งเรียนจบปริญญาโทจากเมืองนอก และต้องการเช่าแฟนเพื่อหลอกให้ครอบครัวยกเลิกงานแต่งจากการคลุมถุงชน การทำหน้าที่แฟนเช่าเหมือนจะจบลงด้วยดี หากทั้งสองไม่ได้มาพบหน้ากันอีกครั้งในฐานะลูกจ้างและนายจ้าง …………………….. “ทำไมเหรอครับ? บริษัทให้เงินเดือนน้อยไป หรือว่าโอทีที่นี่ราคาถูกไป ถึงทำให้พนักงานของเราต้องหารายได้พิเศษอย่างอื่น” “ถ้าท่านประธานหมายถึงงานที่ดิฉันรับจ้างเป็นแฟน ดิฉันไม่ขออธิบาย แต่จะเรียนว่าดิฉันมีความจำเป็นจริงๆถึงได้ตัดสินใจแบบนั้น” “หมายความว่าตอนนี้มีความจำเป็นที่จะต้องทำงานพิเศษแบบนั้น?” “ค่ะ” “เท่าไหร่?” “หมายความว่าไงค่ะ?” “ถ้าผมจะให้คุณเลิกอาชีพเสริมพวกนั้น ผมต้องจ่ายเงินเดือนคุณเท่าไหร่ถึงจะเพียงพอ” “เพื่ออะไรค่ะ?” “เพราะผมไม่ชอบให้คุณต้องรับจ้างเป็นแฟนคนอื่นอีก อะไรที่เคยเป็นของผมแล้วผมไม่ชอบให้ไปเป็นของคนใคร” เสียงกดต่ำพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้เดือด “ฉันไม่เคยเป็นของใคร และไม่คิดว่าการรับจ้างเป็นแฟนหลอกๆจะเป็นของใครด้วย” “งั้นผมขอเสนอใหม่ ผมจะจ่ายคุณสองเท่ากับที่คุณเคยรับจ้าง แต่มีข้อแม้ว่าคุณจะต้องรับจ้างแค่ผมคนเดียวเท่านั้น” “ข้อเสนอไม่เลวนี่คะ แต่ถ้าทำแบบนั้น เกรงว่าดิฉันจะเสียลูกค้าที่เป็นวันหยุดและช่วงเวลาที่ไม่ได้รับจ้างจากท่านประธาน” ดารินอดที่จะประชดไม่ได้ เมื่อเธอถูกมองด้วยสายตาดูถูก “ไม่หรอก ผมจะจ้างคุณตลอด 24 ชั่วโมง เป็นระยะเวลาจนกว่าผมจะเบื่อ” “ไม่เห็นจำเป็นต้องลงทุนขนาดนั้นนี่คะ คนอย่างท่านประธานแค่กระดิกนิ้วนิดเดียวก็มีสาวๆมาเสนอให้ฟรีๆ นอกเสียจากว่าท่านไม่ชอบผู้หญิง” เชิดหน้าพูดในสิ่งที่เธอคิดมาตลอด “ว่าไงนะ?” ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันจ้องใบหน้างามไม่อยากจะเชื่อ นี่เขาไปแสดงท่าทีแบบไหนกันเธอถึงเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ “ผมชอบผู้หญิง และมีอารมณ์กับผู้หญิงเท่านั้น!” เขาเน้นเสียหนักตอนท้ายก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาเธอช้าๆ ดารินรู้สึกใจคอไม่ดีค่อยๆถอยจนหลังชิดติดผนัง “อยากให้ลองพิสูจน์ดูไหมล่ะ?”