ไข้แสงจันทร์กำลังจะกลืนกิน คามิล่าน้องสาวคนเดียวของบาเลนไทน์ เธอมีเพียงสองทางเลือกเพื่อความอยู่รอด นั่นคือเลือดเพียงหยดจากทายาทแม่มดขาว และคู่ทำสัญญานิรันดรในการรักษาชีวิตต่อไป เขาถูกขอร้องให้ติดตามไปช่วยเหลือเธอ...นิโคลัส หมาป่าหนุ่มหน้าตาย ที่เป็นอริมายาวนานกับพี่ชายของเธอ ความเย็นชาที่มีมานานกำลังถูกหลอมละลาย เพราะเสน่ห์ของหมาป่าสาวช่างยั่ว... ระวังตัวให้ดีเถอะ! อย่าแหย่หมา...ถ้ามันบ้า มันก็จะงับเอานะครับ... สายตาสองคู่มองสบกัน ก่อนจะเมินหลบซึ่งกันและกัน มือเรียวทำท่าจะแตะที่บริเวณไหล่...หากมีเสียงกระแอมดังขึ้นเสียก่อน “อย่าเพิ่ง” “เอ่อ...” “อยากจะลองอีกหนหรือยังไง?” เสียงทุ้มนั่นว่า เขาหน้าเป็นสีเรื่อ...ใช่...ทำเอาคามิล่าชักจะอยากรู้นิดๆ แล้วล่ะว่าใจของเขาคิดอย่างไร “แหม...” เธอย่นจมูกน้อยๆ ละมือออกจากแผล...ใช่ตอนนี้ที่นิโคลัสกัดเธอ...คืนนั้น มันทิ้งร่องรอยแผลไว้ รวมถึงทิ้งเรื่องแปลกประหลาดระหว่างเธอกับเขาไว้ด้วย “อยากรู้หรือว่าตอนนี้ผมคิดอะไร” น้ำเสียงนั่น รวมถึงนัยน์ตาคมวับนั่น ทำให้คามิล่าหรี่ตาลง...มันเหมือนว่าเขากำลังท้าทายเธอ...ได้สิ...พ่อหมาป่า ผิวของคุณ...จะเป็นอย่างไรนะถ้าได้จูบ... ทรวงอกของคุณ...มันจะตอบสนองผมแบบไหนนะ ถ้าผมกัดมันเบาๆ “กรี๊ด!” คามิล่าละมือจากรอยแผลราวกับของร้อน พร้อมกับลุกพรวดขึ้น พ่อหมาป่าหน้าตายยักไหล่ พร้อมกับยักคิ้วให้เธอ แต่ยังคงตีหน้านิ่งสนิท ทั้งๆ ที่นัยน์ตายังคงเปล่งประกายระยับ “ไงล่ะ...อยากรู้ดีนัก รู้แล้ว...จะให้ผมทำเลยไหม?” “นิโคลัส เซนเทอร์!” เธอเรียกเขาด้วยชื่อจริง ทำให้เขาต้องกลั้นยิ้มไว้ ทำเพียงหน้านิ่งๆ ใส่เธอเหมือนที่เคยทำ แต่นัยน์ตาของเขาไม่นิ่งสงบอีกแล้ว ใช่...มันไม่นิ่งอีกแล้ว ตั้งแต่...วันนั้นนั่นแหละ กับคนข้างๆ นี่ “ครับ มีอะไรหรือ คุณคามิล่า บาเลนไทน์” “แทนที่จะมาช่วยกันคิด ว่าทำไมมันถึงเกิดเรื่องอะไรแบบนี้ได้ สมควรไหมจะมานั่งกวนประสาทฉันนี่” ................. เพียงศึกสุดท้ายของเผ่าเขี้ยว การแย่งชิงทายาทแม่มดขาว อีกฝั่งของศัตรูคือแวมไพรและพ่อมดดำ ศึกหนนี้ ชะตากรรมของโลกเป็นเดิมพัน! ภาคจบของซีรีย์ราตรีกาล