"“ชายจะเลี้ยงเธอเป็นเมีย เป็นหม่อมห้ามของชาย ภายหน้าเจอกุลสตรีที่คู่ควร คุณแม่ค่อยรับขวัญสะใภ้หลวง” ทั้งๆ ที่ตั้งใจแบบนั้น แต่สี่ปีต่อมา... พระองค์เจ้าสฤษดิ์รังสรรค์กลับต้องกลืนน้ำลายตัวเอง มาขอร้องพระมารดา “ชายขอได้ไหม…ขอให้คนที่ชายรักได้ยืนอย่างเต็มภาคภูมิได้หรือไม่” “ชายก่อ…” คุณจอมน้ำตาคลอ น้ำเสียงสั่นเครือ “ชายรักเต็มเดือน รักมาก…ชีวิตนี้แบ่งใจไปรักใครอีกมิได้ดอก…” "