ในโถงสีเทาที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ยังมีมุมเล็กๆ ที่ผ่อนคลายและเนิบช้าอยู่บ้าง เป็นมุมเล็กๆ ที่มากไปด้วยน้ำใจและความรัก ทั้งมุมนี้ยังอบอุ่นและจริงใจกับเขายิ่งนัก จนเขารู้สึกว่าความเป็นไปในมุมนี้สามารถเติมเต็ม ความโดดเดี่ยวของตัวเองได้ ชาญเวช ชักรู้สึกว่าชีวิตเขากำลังโหยหาความรัก! ใช่แล้ว คำนี้หลุดเข้ามาในสมองอย่างอึกทึกและไม่ทันตั้งตัว ความรัก มันคือความรักจริงๆ หรือ ถ้าความคิดถึงคือส่วนหนึ่งของความรักละก็ ใช่แน่เลย เขากำลังรัก ปานหทัย แล้วอย่างไรล่ะ ความรักของเขาจะเริ่มต้นกันอย่างไร จะดำเนินไปอย่างไร และมันจะจบลงอย่างไร...