"การแต่งงานนั้นโบราณเปรียบเปรยไว้เสมอว่าเป็นเรื่อง คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ทิพเกสร ไม่ได้อยาก แต่งกับ ชาวี มาก่อนเลยเพราะเธอไม่ชอบการถูกบังคับ แต่ชะตาฟ้าลิขิตพาเธอไปถึงที่นั่น...เพื่อพบกับผู้ชายกะล่อน มาดเข้ม กวนประสาทอย่างร้ายกาจ โน่น...นี่...นั่น จนเปลืองตัว และขึ้นชื่อว่า “สามี” วันหนึ่งทิพเกสรจึงเอื้อนเอ่ยวาจาว่า “ผัวฉัน...ใครอย่าแตะ” เกิดอะไรขึ้นหรือเพราะการหว่านเสน่ห์อย่างเร่าร้อน ทำให้ทิพเกสรตกอยู่ในสถานการณ์ของความรัก อย่างนั้นหรือไร? หรือเพราะถ้อยวจีเอ่ยชวน “เข้าไม่ต้องออกกันไหมเธอว์” หรือเพราะเคมีเข้ากันได้ดี หรือเพราะรักที่ค่อยก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่กว่าจะได้แต่งก็ครื้นเครงอลเวงนักหนา พบ หนุ่มสาวสองคน กับความสัมพันธ์ที่เกิดจากกาย ไปสู่ใจ จากความสัมพันธ์ที่แค่พฤตินัย ไปสู่ นิตินัย มีกฏหมายรับรองด้วยการแต่งงาน ก่อนวิวาห์ก็วุ่น วิวาห์แล้วยังครื้นเครงอลเวงไม่สิ้น "