แพตทริครู้สึกดีใจที่ในยามนี้มีความมืดเป็นเครื่องกำบังหยาดน้ำตาที่รินไหลไว้ เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้ตระหนักว่าเขารักผู้หญิงคนนี้ อย่างน้อยก็ในนาทีนี้ที่เขาไม่อาจจะปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดอยู่ในจิตใจของตนเองได้ และการที่หลงรักเธอ เขาไม่เพียงแต่จะเปิดหัวใจให้รับความสุขอันเหลือคณนาเท่านั้น แต่มันยังเป็นความเจ็บปวดรวดร้าวอีกด้วย