การเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนชีวิตเธอ เมื่อลองสวมแหวน เธอก็ไม่สามารถต้านทานแรงดึงดูดของโบราณวัตถุนี้ได้ ขณะที่ผิวหนังสัมผัสกับความเย็นวาบของแหวนและพลังงานที่พุ่งทะลุผ่านตัวเธอ ก็ทำให้โลกรอบตัวหมุนเร็วขึ้น ความเป็นจริงพร่าเลือนไปจนสุดขอบ สัญญาณล่าสุด ที่พิมพารับรู้คือความมืด และเสียงกริ้ง...กริ้ง... "เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกได้ถึงอากาศรอบตัวที่เย็นเฉียบ" พิมพาลืมตาขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอกระพริบตา ด้วยความมึนงงและสับสน การมองเห็นของเธอค่อยๆ เพ่งความสนใจไปที่งานแกะสลักไม้อันประณีตบนเพดาน อากาศอบอวลด้วยกลิ่นหอมของธูป และห้องก็ประดับด้วยผ้าไหม ผ้าทอโบราณที่เล่าเรื่องราวการต่อสู้และ พุทธศาสนา หัวใจของเธอเต้นรัวเมื่อตระหนักว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในร้านขายหนังสือเก่า แต่อยู่ในห้องที่สะท้อนถึงความยิ่งใหญ่ของยุคที่ล่วงลับไปแล้ว พิมพาพยายามจะลุกขึ้น ขาของเธอสั่นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงใกล้เข้ามา ประตูเปิดออก เผยให้เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ ชุดเกราะแบบดั้งเดิมของเขากระทบกันในแต่ละย่างก้าว สายตาของเขาเพ่งมอง และพิมพาก็รู้สึกราวกับว่าเขาสามารถมองลึกไปยังจิตวิญญาณของเธอได้ "เวรเอ้ยย ที่นี่ที่ไหน ฉันอยู่ไหนเนี้ย" พิมพาพูดโพล่งออกมาอย่างตกใจ "แล้วเอ็งเป็นใคร ใยจึงมาอยู่ในห้องทำงานข้ากิริยามารยาท ไม่เกรงกลัว คำพูดคำจาหยาบกระด้างเยี่ยงนี้จะอยู่ไม่ถึงเย็น" (ช่วงระยะเวลาอ้างอิงอยุธยาตอนต้น ตัวละครไม่มีตัวตนในประวัติไทย )