ตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อเห็นชื่อสถานที่ที่เขาพารถเข้ามาจอด 'ที่ว่าการอำเภอ' อย่างนั้นหรือ เขาพาเธอมาที่นี่ทำไม "ลงมาสิ"เอ่ยเรียกเมื่อหญิงสาวยังเอาแต่นั่งอยู่กับที่ "มาทำไมคะ" "มาฝากท้องมั้ง"น่านนทีตอบกลับอย่างกวนๆ "คุณน่าน!"สายธารสวนกลับ เมื่อเขาจงใจกวนประสาทเธอ "ลงมาเถอะน่า ชักช้าเสียเวลา" "บอกก่อนสิคะว่ามาทำไม" "ผัวเมียมาอำเภอถ้าไม่มาจดก็ต้องมาหย่า แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง" "จดทะเบียน...สมรสเหรอคะ"คำว่าสมรสหลุดออกมาจากปากเบาหวิว เมื่อตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน "อืม...จะลงมาได้หรือยัง" "ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่ได้..."คำพูดต่อมาถูกกลืนลงคอ เมื่อน่านนทีขัดขึ้น "เรื่องนั้นฉันจะคิดเอง ตอนนี้เธอลงมาดีๆดีกว่า หรือว่าจะต้องให้ฉันอุ้ม" "คนไม่ได้รักกัน ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ" "ฉันทำเพราะเห็นว่าสมควรทำ" "ถ้าคุณทำเพราะต้องการแสดงความรับผิดชอบ ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเข้าใจว่าเรื่องของเราเกิดขึ้นมาจากอะไร อย่าให้ฉันต้องเป็นภาระคุณไปมากกว่านี้เลยนะคะ" "เธอนี่ดื้อกว่าที่ฉันคิดไว้นะ" "ฉันไม่ได้ดื้อค่ะ แค่แสดงความคิด" "สายธาร...อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ" "ฉันแค่อยากให้คุณคิดก็แค่นั้นเอง" "ฉันคิดดีแล้ว ลงมา ถ้าเธอยังช้าฉันจะแบกเธอเข้าไป" "คุณน่าน!" เมื่อไม่อาจค้านเขาได้ เธอก็ยอมลงจากรถดีๆ น่านนทีคงคิดมาแล้วถึงได้ทำแบบนี้ สำหรับเธอยังคาดไม่ถึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น จนกระทั่งจรดปลายปากกาเซ็นชื่อของตัวเองลงไปในกระดาษ ที่เจ้าหน้าที่นำมาให้ หัวกระดาษระบุไว้ว่า มันคือใบทะเบียนสมรส เธอถึงได้มั่นใจว่านี่คือเรื่องจริง ตอนนี้เธอจดทะเบียนสมรสกับเขา และเปลี่ยนไปใช้นามสกุลของเขาแล้ว ***ฝากสายธารน่านนทีด้วยนะคะ***