ชายหนุ่มใช้ความชำนาญที่มีพยายามหลอกล่อให้เธอคล้อยตาม เขาดันหลังงามจนชิดติดกับประตูห้องทำงานก่อนที่จะตามมาด้วยมือใหญ่ที่เริ่มตามลูบไล้ขาเรียวจนกระทั่งทาบประทับเข้ากับแพนตี้ตัวน้อย “อ๊ะ อย่ะ...อย่า” “หึหึ หย่าอะไร เรายังไม่ได้แต่งเลย หืม” เอลล่าละล่ำละลักพูดออกมา หลังจากอดัมเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอขาวแทน เธออยากด่าตัวเองสักร้อยหน ที่ยอมเขาง่ายดายเพียงแค่เขาปลุกปั่นอารมณ์ขึ้นมา “ฉะ...ฉัน มะ..ไม่ อ๊ะ อ๊า อะ..ดัม พะ..พอ อ๊ะ พอ อื้ออออ” เอลล่าร้องครางตะกุกตะกัก อยากตะโกนดังๆบอกให้เขาหยุด แต่ตอนนี้มือใหญ่กำลังรุกล้ำเข้าไปในแพนตี้ตัวน้อย และสอดแทรกเข้าไปในโพลงสาวอันแสนอบอุ่นที่เขาสุดแสนคิดถึงเรียบร้อยแล้ว “พะ...พอ นะ...นี่มันห้องทำงานนะ คะ...คุณ อ๊ะ มะ...ไม่ อ๊ะ อ๊ะ” อดัมไม่ฟังเสียง เขาจะต้องหาทางทำให้เอลล่ายอมเป็นของเขาให้ได้ ไม่ว่าต้องใช้วิธีใดก็ตาม “ร้องดังๆสิ ทุกคนจะได้รู้ว่าเราสองคนไปถึงไหนกันแล้ว อื้ม จุ๊บ หอมจัง” อดัมพูดขึ้นพร้อมกับเฝ้าดอมดมความหอมหวานจากร่างสาวที่เขาหลงใหลอย่างไม่นึกกลัวว่าด้านนอกจะได้ยินอะไร เพราะตอนนี้เขาไม่สนใจใครทั้งนั้น เขาขอแค่คนตรงหน้ายอมเป็นของเขาก็พอแล้ว