ท่ามกลางสังคมที่เหลื่อมล้ำ ไฮโซอย่างฉันกำลังวิ่งตามล่าหาความสุขในขณะที่คนชนชั้นล่างอย่างหล่อนกลับครอบครองมันไว้ทั้งหมด ============= “ไหนบอกเหตุผลของเธอมาสิ ว่าทำไมถึงไม่ยอมตอบตกลงเป็นเลขาส่วนตัวของฉัน” “ลีไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมค่ะ” หล่อนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบพร้อมกับทำหน้านิ่ง ยิ่งเห็นแบบนั้นฉันก็ยิ่งอยากเอาชนะหล่อนให้ได้ “แล้วคุณสมบัติอะไร ที่เธอคิดว่าเหมาะสมในการเป็นเลขาส่วนตัวของฉัน” “พูดน้อย มีไหวพริบ ขยัน รักองค์กร มีความรับผิดชอบสูง ตรงต่อเวลา เป็นที่ไว้วางใจ เก็บความลับของเจ้านายได้” หล่อนตอบออกมาอย่างฉะฉานโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดสักวินาที ท่าทางหล่อนดูมีแววจะทำงานได้เก่งตามที่น้าปรางว่าไว้จริงๆ “แล้วเธอไม่มีคุณสมบัติพวกนี้อยู่เลยหรือไง” ฉันเลิกคิ้วถามหล่อนออกไปอย่างประชด “มีค่ะ แต่ลีขาดคุณสมบัติที่สำคัญไปข้อหนึ่ง” สีหน้าเรียบเฉย จนฉันอธิบายไม่ถูก ไม่ได้อวดดีแต่ก็ไม่ได้อ่อนน้อมมากพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกว่าหล่อนเคารพยำเกรงฉันเช่นเดียวกันกับพนักงานระดับล่างคนอื่นๆ ฉันชักสีหน้า ยักไหล่ขึ้น เพื่อแสดงออกให้หล่อนเห็นว่าฉันต้องการคำอธิบายจากหล่อนเดี๋ยวนี้ “ลีคิดว่า ลีไม่สามารถที่จะปรับตัวให้เข้ากับความต้องการของผู้บริหารได้ และด้วยอุปนิสัยของลี ยังไงก็ไม่เหมาะกับการเป็นเลขาส่วนตัวของแบรนด์ไดเรคเตอร์อย่างคุณอัญค่ะ” ฉันอยากจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุมหัวยัยประณาลีหน้านิ่ง ลูกน้องตัวดีของน้าปรางเสียจริง คำพูดของหล่อนอาจจะดูวกวน แต่สรุปรวมแล้ว หล่อนต้องการบอกกับฉันว่า หล่อนกับฉันไม่มีทางคุยกันรู้เรื่องอย่างนั้นสิ ============= ฉันชื่ออัญชิตา หรือคุณจะเรียกฉันว่าไฮโซอัญอย่างที่ใครๆ เขาเรียกกันก็ได้ อันที่จริงฉันก็ไม่อยากจะอวดรวยนักหรอก แต่ความรวยของฉันมันปิดปังเอาไว้ไม่ได้จริงๆ ก็ดูอย่างบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมืองที่คุณพ่อกับคุณแม่ทิ้งไว้ให้ฉันก่อนตายสิ มันใหญ่ชนิดที่ว่าต่อให้เล่นซ่อนหากันข้ามวัน คุณก็ไม่มีทางหาฉันเจอ แถมพ่อกับแม่ยังจากไปให้โลกจำด้วยการขับเครื่องบินเล็กตกในระหว่างเดินทางไปเที่ยวภูเก็ต ก็รวยซะอย่างอะนะจะให้ตายธรรมดาๆ ได้ยังไง ส่วนหล่อนชื่อประณาลีผู้ที่มีความสุขอยู่ตลอดเวลา แม้ในขณะโหนรถเมล์ที่เบียดอัดกันจนแน่นยิ่งกว่าปลาทูน่ากระป๋องหรือเดินตากแดดจนตัวดำออกมาจากก้นซอยกับน้องชายที่ป่วยเป็นออทิสติก หล่อนเป็นแค่คนชนชั้นล่างที่แตกต่างกับฉันราวฟ้ากับเหว เราสองคนมีเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนกัน คือหล่อนกับฉันต่างก็ไม่มีพ่อแม่ แต่ทำไมหล่อนชอบทำตัวเหนือกว่าฉัน ด้วยการทำเหมือนตัวเองมีความสุขอยู่ตลอดเวลา จนฉันอดคิดไม่ได้ว่าหล่อนกำลังปลอมใส่ฉันอยู่ เพื่อพิสูจน์ว่าหล่อนกำลังปลอมด้วยการหลอกตัวเองว่ามีความสุข ในขณะที่ชาตินี้หล่อนไม่มีทางมีทุกอย่างได้เหมือนอย่างที่ฉันมี ฉันจึงต้องเข้าใกล้หล่อนเพื่อค้นหาความจริง แต่ยิ่งค้นฉันก็ยิ่งไม่แน่ใจว่าหล่อนหรือฉันกันแน่ที่กำลังเป็นฝ่ายปลอม!!!