ผู่เยว่ ลูกสาวของท่านอ๋อง เยว่เผิง ที่ได้ไปครองเมืองซานซี หนึ่งในหกแคว้นที่ฮ่องเต้ชิงมู่ปกครองอยู่ โดยมีเมืองหลวงคือซีโจว เป็นเมืองใหญ่ที่รายล้อมด้วยแม่น้ำ อุดมสมบูรณ์ที่สุดในบรรดาหกแคว้น นางเป็นลูกสาวที่พ่อไม่รัก เพราะว่าตอนเกิดมาทำให้อนุที่เขารักที่สุดตายไป จึงไร้คนสนใจใยดีตั้งแต่เล็ก จนเมื่อฮ่องเต้อยากจับแม่ทัพ ไป๋เฟิงหวงแต่งงานกับเชื้อพระวงศ์จึงขอลูกสาวของ เยว่เผิงมาหนึ่งคน แล้วนั่นก็คือคราวซวยของผู่เยว่ จวนแม่ทัพไป๋ที่ประดับประดาไปด้วยผ้าแดงมงคล เพราะวันนี้มีงานมงคล แต่ผู้เป็นสามีเมื่อไปรับเจ้าสาวที่วังหลวงแล้วปล่อยให้นางเดินเข้ามาในจวนเอง แม้แต่เงาของเขาก็ไม่เยื้อนย่างกายไปเรือนฮูหยินเลย เอาแต่คลุกอยู่กับอนุ ชิงเหลียน คนรักที่หมายปองมาตั้งแต่เด็ก เขารับชิงเหลียนมาเป็นอนุตัดหน้าผู่เยว่ ญาติห่างๆ ของฮ่องเต้ที่ยัดเยียดให้เขา ราวกับว่านางอัปลักษณ์ หาสามีไม่ได้เสียอย่างนั้น “ท่านพี่ไม่ไปเรือนฮูหยินหน่อยหรือเจ้าคะ นางเพิ่งแต่งมาวันแรกก็ถูกท่านดูแคลนเช่นนี้ ต่อไปนางจะอยู่อย่างไร” ชิงเหลียน ลูกสาวท่านเสนาบดีกลาโหม ภายนอกผู้เป็นผู้หญิงจิตใจดี แม้ตัวเองต้องเป็นอนุก็หาได้เสียใจคร่ำครวญ นางเข้าใจเพราะฮ่องเต้เป็นคนพระราชทาน นางห่วงก็แต่ฮูหยินเอก ที่แต่งเข้ามาไร้ขบวนต้อนรับ หากฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องเช่นนี้ กลัวแต่ว่าจะโดนลงโทษทั้งจวน “เจ้าจะรู้อะไร คนพวกนี้ร้อยเล่ห์...นางแย่งตำแหน่งเจ้าไปเจ้ายังใจดีกับนาง ข้านี่แหละโกรธแค้นฮ่องเต้นัก ยกเรื่องที่ข้ารบชนะทุกศึกมาพระราชทานสมรส เพื่อถ่วงดุลอำนาจทหาร” ชายหนุ่มผู้ไม่แยแสใดๆ กับฮ่องเต้ที่นับวันเอาแต่ดื่มสุรา เคล้านารี หากไม่เพราะฮ่องเต้องค์ก่อนสร้างอำนาจบารมีไว้มาก ป่านนี้ไม่รู้ประชาชนจะเดือดร้อนอย่างไรบ้าง เอาแต่เสวยสุขไม่สนใจทุกข์ประชาชน