“ดาร์ ผมแค่อยากขอ...” “ขอโทษอย่างนั้นหรือ” ริมฝีปากเล็กต่อประโยคให้ ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่จำเป็นหรอก เพราะฉันไม่คิดจะรับคำขอโทษจากผู้ชายเลวๆ อย่างคุณ ตอนนี้คุณได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ก็ควรปล่อยฉันไปตามทางสักที เพราะตัวฉันเองจะคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือฝันร้าย...พอผ่านพ้นคืนนี้ไป มันจะถูกลบออกไปจากความทรงจำของฉัน แต่...ถ้าฉันลืมไม่ได้จริงๆ ละก็ ฉันจะคิดซะว่าทำทาน!” เน้นย้ำในประโยคท้าย ขณะนัยน์ตาสีดำสนิทจับจ้องใบหน้าคมคายนิ่งนาน ในเมื่อเสียตัวให้เขาอีกครั้งในรอบสี่ปี จะมานั่งเสียใจให้มันได้อะไร ต่อไปนี้ถ้าเขาร้ายมาเธอก็จะร้ายตอบ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ให้รู้กันไปเลยว่าผู้หญิงอย่างเธอจะไม่สามารถทำอะไรผู้ชายอย่างเขาได้ คืนนี้เขาทำให้เธอเจ็บ ทำให้เธออับอาย และกลายเป็นของด้อยค่า อนาคตเธอก็จะทำให้เขาตกอยู่ในสภาพเดียวกัน “ปล่อยฉัน!” “ผมแค่จะบอกว่า...ผมไม่เสียใจเลยสักนิดที่ทำลงไปเมื่อครู่ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมก็จะทำแบบนั้น” ครานี้ดวงตากลมโตของแก้วกัลยาถึงกับแดงก่ำ มือบอบบางข้างขวาไม่รีรอเลยที่จะฝากรอยนิ้วไว้บนแก้มสาก นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่เขาจะพูดออกมา ประจานความเลวของตัวเองได้อย่างไม่น่าให้อภัย ตบไปแล้วจึงเชิดหน้าใส่ “แต่สำหรับฉัน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะเลือกทำทานกับคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ!” +++++++++++++++++ เรื่องนี้หมดสัญญากับสนพ. ไรท์จึงนำมาลงใหม่ นักอ่านที่เคยโหลดผ่านสนพ.มาแล้ว ไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ ณิชาดา/โรสควอตซ์