“นี่ต่างหากที่เรียกว่าจูบ และนี่ก็ไม่ใช่จูบแรกของเรา” อุ้งนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยเบาๆ บนริมฝีปากนุ่ม “ที่เราแต่งงานกัน ทั้งที่รู้ว่าไม่ถูกต้อง แต่ในเวลานั้นพี่ไม่คิดถึงอะไร...ไม่ว่าเหตุผลหรือเรื่องถูกผิด ขอให้ได้นินเป็นเจ้าของพี่” ปลายจมูกโด่งจรดลงที่พวงแก้มนุ่มแล้วลากต่ำลงมา ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ระบัดระบายลงบนใบหน้า วางแขนแกร่งเข้าสวมกอดร่างบางเอาไว้ สัมผัสเย็นชืดจากกายเปียก ทำให้เธอสะท้านในทีแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่ม หัวใจดวงน้อยสั่นรัวแรง เรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบหายเข้าไปในลมหายใจของผู้ชายตรงหน้า เนิ่นนานเหลือเกินที่จุมพิตพร่างพรมบนใบหน้า ก่อนจะจบลงที่การบดคลึงเบียดเคล้าบนริมฝีปากนานเสียจนทรงกายเอาไว้ไม่อยู่ ร่างใหญ่ที่ขยับเข้ามาใกล้ แผ่ไออุ่นจากกายผ่านผิวกายที่ยังชุ่มชื่น หากเพียงครู่เดียวก็ผ่าวร้อนเสียจนเธอหนาวสั่นราวกับจะจับไข้